Zostań i posłuchaj. Tyle słów się wylewa z serca.

I nastał kolejny dzień dla Niej. Nowy dzień, nowa kartka, ale nie rozdział. I schowało się gdzieś słońce za ciemnymi chmurami. I silny podmuch wiatru nie potrafi ich odgonić. I nastał nowy dzień, a Ona nie ma planów. Leniwie się przeciąga po ciężkiej nocy, ubiera, je śniadanie, a potem szkoła, dom i spać. Jeszcze jakiś film przed snem, a w czasie jego trwania milion myśli, pytań i brak odpowiedzi... Coś znów zmieniło się. Przeze mnie? Od dwóch tygodni nie jest tak jak było. Coś we mnie pękło, rozbiło się na milion malutkich kawałeczków. A przecież trzymałam tę porcelanę, w której odbijała się Twoja radosna twarz, mocno, a zarazem delikatnie. Dbałam i mówiłam do Ciebie. I wszystko było dobrze. I ciepłe słowa były i wspólne plany i słowa, które czuł każdy milimetr mojego ciała. Była też tęsknota za Tobą. A teraz? Jest jakaś wewnętrzna pustka. I kawałeczki mojej porcelany na panelowej podłodze. Jak poskładać, skoro się nie da. Straci swoje piękno, pozostaną blizny, ślady po stłuczeniu i...

Ty, próbujesz zrobić ze mnie dorosłą kobietę. Ty, patrząc na mnie, rozbierasz mnie wzrokiem. Obserwujesz niepewne ruchy, sztywny krok. Ty, próbujesz zdjąć ze mnie kolejny kawałek ubrania. Odebrałeś mi marzenia, dziecięcy świat! Ty, na siłę robisz ze mnie dorosłą kobietę, choć mam dopiero tyle lat. Ty, próbujesz mi tłumaczyć, czym jest prawdziwa miłość... Zbliżeniem dwóch nagich ciał? Ty! Nie rozumiesz, że jestem jeszcze dzieckiem. Że potrzeuję piersi matki. Nie dorosłego mężczyzny. Ty! Rozbierasz mnie wzrokiem, dotykasz pewnie dużymi łapskami, delikatne piersi... Ty, odbierasz dziecięce marzenia, odrzucasz w ciemny kąt zabawki... Robisz ze mnie kobietę... A zapytałeś choć raz, czy ja tego chcę? Nie patrz na mnie tak! Weź zimne ręce, które pewnie dotykają nagich pleców, pod bluzką. Weź słowa, które szepczesz do ucha. I swoje pragnienia schowaj... Pozwól mi dorosnąć, zrozumieć świat! Ty, Napalony zboczeńcu!

To jest jedna z tych notek, które po prostu muszę napisać. Pragnienie... takie silne. Wciąż mi coś podpowiada, Ilona napisz coś... będzie Ci lżej...     "Jak dwie świece co równo w lichtarzu palą się wśród nocy I jak światła co drogę wskazują zgubionym i koją ich strach Tak twój wzrok co jaśniejszy od lamp przemienił cały świat i jest przemieniony Na zawsze już nawet w nocy, we śnie nie trać z oczu Romea I na mnie patrz by żrenic twych prawdziwy blask otulał mnie i tym mnie chronił Niech światła krąg wyznacza drogę, którą będę szedł aż tak bezbronny W tę ciemną noc już księżyc zgasł, a twoja twarz jest taka jasna Gdy oczy swe odwrócisz gwiazdy zgasną Bo ty i ja... Choć tyle wyznać chcę, to brak mi słów są nic nie warte Bo kocham cię... Te słowa znaczą mniej niż wszystko to co czuję sercem W tę piękną noc to z twoich oczu pada na mnie jasny promień I wszystko to co było skryte wiesz już o mnie W tę jasną noc cudowną noc podarowaną nam..."   Słowa piosenki. :) h...

Inna zasiada przed komputerem. Ot tak, bez powodu. A może powodem jest Ł.? ech... Inna siedzi, On jest i piszą razem. Ale nie jest dobrze. On ma swój problem i Ona też. Po policzkach płyną łzy, a w sercu pytanie, co znów się stało? Ale Inna nie zna odpowiedzi. Nie wie nawet gdzie go szukać? Siedzi, łzy rozmazują litery i niewiele widzi... Co chwilę, poprawia jakieś literówki. O, musiała na chwilę odejść. Telefon przerwał jej rozmyślanie i temat, którego brak. :( Cały świat, Innej w tej chwili, wymyka się z rąk. Nie ma powodu do uśmiechu, tym bardziej do łez. Ale czuje w sobie strach... i coś dziwnego. Powracają chwile z przeszłości.. Notka u K. przypomniała Innej o Dziadku. Tak bardzo tęskni za Nim. :( Wchodzi do Jego dawnego pokoju. Zmienił się. Nie ma już tego łóżka samego, ani regału i stołu z czterema krzesłami. Nawet dywan na podłodze jest zmieniony... Ale jest ten sam piec i zlew... I obraz ślubny Dziadka i Babci, i te same wspomnienia. Kiedy wchodzę do d...