Nie jestem dorosłą kobietą...

-

Ty,

próbujesz zrobić ze mnie dorosłą kobietę.

Ty,

patrząc na mnie, rozbierasz mnie wzrokiem.

Obserwujesz niepewne ruchy, sztywny krok.

Ty,

próbujesz zdjąć ze mnie kolejny kawałek ubrania.

Odebrałeś mi marzenia, dziecięcy świat!

Ty,

na siłę robisz ze mnie dorosłą kobietę,

choć mam dopiero tyle lat.

Ty,

próbujesz mi tłumaczyć, czym jest prawdziwa miłość...

Zbliżeniem dwóch nagich ciał?

Ty!

Nie rozumiesz, że jestem jeszcze dzieckiem.

Że potrzeuję piersi matki.

Nie dorosłego mężczyzny.

Ty!

Rozbierasz mnie wzrokiem,

dotykasz pewnie dużymi łapskami, delikatne piersi...

Ty,

odbierasz dziecięce marzenia,

odrzucasz w ciemny kąt zabawki...

Robisz ze mnie kobietę...

A zapytałeś choć raz, czy ja tego chcę?

Nie patrz na mnie tak!

Weź zimne ręce, które pewnie dotykają nagich pleców, pod bluzką.

Weź słowa, które szepczesz do ucha.

I swoje pragnienia schowaj...

Pozwól mi dorosnąć,

zrozumieć świat!

Ty,

Napalony zboczeńcu!

Komentarze

  1. ~slimak199218 października 2007 14:53

    nie wiem co napisac... piekne słowa. piekne i prawdziwe.

    OdpowiedzUsuń
  2. ~Romantyczka19 października 2007 03:30

    hej. piekne...i zdecydowanie prawdziwe :) faceci to swinie

    OdpowiedzUsuń
  3. ~madzia19 października 2007 08:30

    hej, długo zastanawiałam sie co mam napisac, masz racje, bardzo mądre slowa, część chłopców(bo nie mozna powiedzieć,m ze każdy) robi ze swoich dziewczyn osobę dorosła czasem an siłe i bez jej woli. tak nie mozna ale oni tego nie rozumieją

    OdpowiedzUsuń
  4. ~Malenka3919 października 2007 08:31

    faceci myślą fiutem. przynajmiej większosć... w każdym razie, niektóre dziewczyny nie potrafią im się sprzeciwic i chodzą potem z brzuchami, mają wyrzuty sumienia lub zastanawiają się czemu to zrobiły...

    OdpowiedzUsuń
  5. ~Ilona19 października 2007 08:44

    Natchnienie miałam wczoraj. ;)

    OdpowiedzUsuń
  6. ~Ilona19 października 2007 08:47

    Niestety spora część dziwczynek może podpisać się pod tymi słowami. :(

    OdpowiedzUsuń
  7. ~Ilona19 października 2007 08:49

    I właśnie ta niedojrzałość, nieodpowiedzialność z ich strony, przeraża. A w tym tekście miałam raczej na myśli dziewczynkę, która powoli wkraczała w okres dorastania, którą molestował starszy mężczyzna...

    OdpowiedzUsuń
  8. ~Ilona19 października 2007 08:51

    No tak, to prawda... Większość dziewczyn, same sobie piszą taki scenariusz. Moga mieć pretensje tylko do siebie!A co, kiedy dziecko po prostu nie może się sprzeciwić?

    OdpowiedzUsuń
  9. kinia.dropsik@op.pl19 października 2007 09:27

    zapraszam na www.blogus-kingusii.blog.onet.pl na zamówionka iiii .. www.blog-kingusii.blog.onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  10. ~Romantyczka19 października 2007 09:30

    tak:( faceci potrafia byc natarczywi i niestety brutalni

    OdpowiedzUsuń
  11. krzysztof_kanya@vp.pl19 października 2007 09:36

    Łoj...

    OdpowiedzUsuń
  12. ~Ilona19 października 2007 09:47

    Na szczęście nie wszyscy... Choć i ja z takim jednym "be", miałam bliższy kontakt w wakacje. :(

    OdpowiedzUsuń
  13. ~Ilona19 października 2007 09:47

    yhy...

    OdpowiedzUsuń
  14. ~Ilona19 października 2007 09:49

    Brak słów?

    OdpowiedzUsuń
  15. ~Klauduś19 października 2007 12:37

    Długo wpatrywałam sie w te zdania... Z kazdym pojawiało sie kolejne spotkanie z ...kimś... kiedy to on....nie no ja nawet nie chce o tym pisać:( Znam dobrze to uczucie....:'( co moge wiecej dodac...dobrze ze to juz sie skonczylo i nie skonczylo sie na zadnej tragedii.... Pzdr cieplutko kochana!

    OdpowiedzUsuń
  16. ~Malenka3919 października 2007 13:01

    Wtedy jest tragedia. A takich, którzy świadomie krzywdzą powinno się kastrować.

    OdpowiedzUsuń
  17. ~Ilona19 października 2007 13:14

    Niestety, nie jest to możliwe. Nie wszystkich. Skrzywdzonym, nie jest łatwo mówić o tym, co ich spotkało. :(wystarczy jedno dotknięcie, żeby osoba przestała ufać, miała wstręt do uczuć. Bała się, że kogoś ramiona mogą uczynić to samo.. Mogą zniszczyć wszystko.. :( Żeby kończyło się na przymusowym przytulaniu... ech

    OdpowiedzUsuń
  18. ~Ilona19 października 2007 13:14

    Nie wiem co powiedzieć...

    OdpowiedzUsuń
  19. krzysztof_kanya@vp.pl19 października 2007 13:54

    Tak trochę...

    OdpowiedzUsuń
  20. ~Ilona19 października 2007 14:12

    W niezbyt dobrym świetle, przedstawiłam mężczyznę... cóż... ;(

    OdpowiedzUsuń
  21. krzysztof_kanya@vp.pl19 października 2007 14:16

    Tak mi jakoś zimno...

    OdpowiedzUsuń
  22. ~Ilona19 października 2007 14:27

    Jeśli tak.. fizycznie... Moge przytulić, albo zaproponować koc. :) a jeśli tam w środku... to nie wiem... chyba nic nie umiem zrobić. :(

    OdpowiedzUsuń
  23. krzysztof_kanya@vp.pl19 października 2007 14:33

    Tam w środku...

    OdpowiedzUsuń
  24. ~Ilona19 października 2007 14:35

    Na to nie znam recepty... :(

    OdpowiedzUsuń
  25. krzysztof_kanya@vp.pl19 października 2007 16:30

    Ciepły uśmiech. :)

    OdpowiedzUsuń
  26. ~Malenka3920 października 2007 02:18

    wiem i ta niesprawiedliwość jest dla mnie niezrozumiała

    OdpowiedzUsuń
  27. ~Ilona20 października 2007 02:26

    :) więc uśmiecham się ciepło do Ciebie. :) Pomaga?

    OdpowiedzUsuń
  28. ~Ilona20 października 2007 04:43

    nie tylko dla Ciebie..:(

    OdpowiedzUsuń
  29. krzysztof_kanya@vp.pl20 października 2007 09:29

    Bardzo. :)

    OdpowiedzUsuń
  30. ~Ilona20 października 2007 09:38

    Mi chyba też. :) ja chyba cierpię na jakąś chorobę. :P Będąc na cmentarzu i wynosząc co chwilę jakieś śmieci, uśmiechałam się sama do siebie. ;) ale teraz uśmiecham się do Ciebie. :)

    OdpowiedzUsuń
  31. krzysztof_kanya@vp.pl20 października 2007 09:44

    Uśmiech jest lekarstwem na smutki...

    OdpowiedzUsuń
  32. ~Ilona20 października 2007 11:39

    I to całkiem za darmo. ;)

    OdpowiedzUsuń
  33. ~zielony promyk20 października 2007 11:56

    bardzo przemyślane i ostre słowa. ale czasami tak właśnie trzeba ;-) dziękuję, że podałaś mi swój adres bloga. pomalutku będę poznawała twoje myśli ;-) pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  34. ~Ilona20 października 2007 12:10

    Nie sądziłam.. nie sądziłam, że zajrzysz. Dziękuję za odwiedziny. Tak jak i ja poznaję Twoje i Ciebie dzięki temu. :)

    OdpowiedzUsuń
  35. ~zielony promyk20 października 2007 12:25

    blogi, jako takie pamiętniki kryją wiele skarbów, czasami nawet nie widocznych przy codziennym świetle ;-))

    OdpowiedzUsuń
  36. ~Ilona20 października 2007 12:29

    A sztuka polega na tym, żeby przy każdym następnym wpisie, starać się je odnależć.. :) I dobrze wykorzystać w życiu.

    OdpowiedzUsuń
  37. ~zielony promyk20 października 2007 12:40

    uczymy się przez całe życie.. nawet blogowe hihi ;D

    OdpowiedzUsuń
  38. ~Ilona20 października 2007 12:41

    Hehe o tak. ;) Dla mnie ten blog jest wszytskim. :P Jestem od niego uzależniona, po prostu. ;)Cieszę się, że dopisuje Ci humor. :)

    OdpowiedzUsuń
  39. krzysztof_kanya@vp.pl20 października 2007 13:13

    I nie trzeba stać w kolejce po receptę. ;)

    OdpowiedzUsuń
  40. ~Ilona20 października 2007 13:17

    Same zalety, po prostu. :) Choć nie ma wady. :P Kiedy śmiech dopada Cię z złym miejscu lub czasi. Np. kościół lub szkoła. :D

    OdpowiedzUsuń
  41. krzysztof_kanya@vp.pl20 października 2007 13:24

    Ja się nie przejmuję miejscem... :)

    OdpowiedzUsuń
  42. ~Ilona20 października 2007 13:31

    No wiesz. :p ja też bym się nie przejmowała. Ale np. na angielkiem, pani chce mnie rozsadzić z przyjaciółką. A co ja moge, że właśnie na jej lekcji, jest nam najweselej? Zazdroszcze. :P

    OdpowiedzUsuń
  43. krzysztof_kanya@vp.pl20 października 2007 13:38

    Ja dostałem kiedyś takiej głupawki, gdy kot latał po kościele, że aż musiałem wyjść. ;)

    OdpowiedzUsuń
  44. ~Ilona20 października 2007 13:41

    A mnie zawsze rozśmieszają chłopcy, którzy przygotowują się ze mną do bierzmowania. Nie znam żadnego z nich. :D Ale zawsze jak siedze z nimi na schodkach i jeden coś powie, patrzą się na mnie, czy się śmieje. A mnie to rozśmiesza.. i trzęse się jak głupia - mam to po wujku. :D

    OdpowiedzUsuń
  45. krzysztof_kanya@vp.pl20 października 2007 13:49

    Ja ogólnie lubię się śmiać, choć raczej więcej powodów mam do smutku...

    OdpowiedzUsuń
  46. ~Ilona20 października 2007 13:55

    Ja też. :) a powodów do smutku i szczęścia jest tyle samo. Lubię śmiać się przez łzy. :)

    OdpowiedzUsuń
  47. krzysztof_kanya@vp.pl20 października 2007 14:00

    Ja często walczę śmiechem. :)

    OdpowiedzUsuń
  48. Ilona20 października 2007 14:03

    A jak się walczy śmiechem?

    OdpowiedzUsuń
  49. krzysztof_kanya@vp.pl20 października 2007 14:18

    Starasz się śmiać do rozpuku. Mimo, iż jest Ci bardzo, bardzo źle...

    OdpowiedzUsuń
  50. ~Ilona20 października 2007 14:38

    Ja tak nie potrafię...

    OdpowiedzUsuń
  51. ~zielony promyk20 października 2007 14:40

    u mnie tak samo.. blog wrósł we mnie i stał się częścią mojego ciała.. normalnie żywa tkanka! ;D

    OdpowiedzUsuń
  52. ~Ilona20 października 2007 14:42

    hehe ciekawe jak wygląda pod mikroskopem? :P

    OdpowiedzUsuń
  53. ~zielony promyk20 października 2007 14:52

    noo ciekawe..ale to nie mnie oceniać ;D

    OdpowiedzUsuń
  54. ~Ilona20 października 2007 15:02

    Ani mnie. :P wnosisz uśmiech na tego bloga. ;) Dziękuję. :*

    OdpowiedzUsuń
  55. ~zielony promyk20 października 2007 15:10

    staram się pomimo przeciwności losu ;D

    OdpowiedzUsuń
  56. ~Ilona20 października 2007 15:12

    Tutaj chyba przeciwności nie ma. ;) Przynajmniej mi się tak wydaje. ;P

    OdpowiedzUsuń
  57. ~zielony promyk20 października 2007 15:23

    ale życie nie oszczędza. może to i dobrze. bardziej doceniamy to co mamy.

    OdpowiedzUsuń
  58. ~Ilona20 października 2007 15:25

    To prawda. Doceniamy i cieszymy się z tego. A to jest bardzo ważne. Bo gdyby wszytsko nam podsawiano na złotej tacy pod noc, znudziłoby się to nam, to raz, a dwa, przestało mieć znaczenie. Popadlibyśmy w jakąś chora rutynę, stracilibyśmy życie..

    OdpowiedzUsuń
  59. ~zielony promyk20 października 2007 15:39

    "małe wielkie nieszczęścia potrzebne do szczęścia "

    OdpowiedzUsuń
  60. ~Ilona20 października 2007 15:51

    ... żeby odkryć jak słodki ma smak. :)

    OdpowiedzUsuń
  61. ~zielony promyk20 października 2007 15:56

    dokładnie tak ;D więc kosztujmy hihi ;-))

    OdpowiedzUsuń
  62. krzysztof_kanya@vp.pl20 października 2007 17:32

    Dlatego ja się staram...

    OdpowiedzUsuń
  63. ~Malenka3921 października 2007 01:09

    sama mam uraz z dziecinstwa do jednej osoby, mimo iz minelo tyle lat...

    OdpowiedzUsuń
  64. ~Romantyczka21 października 2007 07:37

    to źle...ale mam nadzieje ze nic ci nie zrobil?

    OdpowiedzUsuń
  65. ~Alkoholowa21 października 2007 08:26

    Mocne..

    OdpowiedzUsuń
  66. ~Ilona21 października 2007 10:47

    W pore zakończyłam tę znajomość..

    OdpowiedzUsuń
  67. ~Ilona21 października 2007 10:48

    Do kogś bliskiego? Takie rany zostają w nas często do końca. :(

    OdpowiedzUsuń
  68. ~Ilona21 października 2007 10:49

    Ja chyba też zacznę. :)

    OdpowiedzUsuń
  69. ~Ilona21 października 2007 10:50

    Ja tego smaku nie mam dość. :) I chyba nigdy nie będę miała. :P

    OdpowiedzUsuń
  70. ~Ilona21 października 2007 10:50

    No tak, może troszkę.

    OdpowiedzUsuń
  71. krzysztof_kanya@vp.pl21 października 2007 12:38

    To jest całkiem dobry pomysł. :)

    OdpowiedzUsuń
  72. ~Ilona22 października 2007 06:59

    Zobaczymy na jak długo... Na razie się nie sprawdza.

    OdpowiedzUsuń
  73. ~Malenka3922 października 2007 07:41

    na szczescie nie az tak bliskiego...

    OdpowiedzUsuń
  74. ~Ilona22 października 2007 08:29

    To dobrze. :**

    OdpowiedzUsuń
  75. ~Agusia22 października 2007 09:18

    No natchnienie dziewczyna to Ty miałas nie złe. Miałam zamiar pocyztac opinnie innych ale ttyyyyyle ich jest, że nie dam rady :) No niestety i tak w zyciu bywa.......czesto dziewczyny nie wiedza co robią albo kochają i są ślepe robia wszystko co ich chłopak pragnie......

    OdpowiedzUsuń
  76. ~Romantyczka22 października 2007 09:32

    i bardzo dobrze:) zapraszam do siebie

    OdpowiedzUsuń
  77. ~Ilona22 października 2007 11:11

    :)Skorzystam z zaproszenie, jak tylko znajdę chwile. :)

    OdpowiedzUsuń
  78. ~Romantyczka22 października 2007 13:51

    no dobrze:*

    OdpowiedzUsuń
  79. krzysztof_kanya@vp.pl22 października 2007 14:49

    U mnie też, o dziwo, efektu teraz nie przynosi...

    OdpowiedzUsuń
  80. ~Monia23 października 2007 03:29

    Hej:) bardzo fajny blog i ciekawe wiersze:) pozdrawiam i zapraszam www.farciara1993.blog.onet.pl

    OdpowiedzUsuń
  81. ~Ilona23 października 2007 06:24

    :):*

    OdpowiedzUsuń
  82. ~Ilona23 października 2007 06:25

    Więc jeszcze musimy się uczyć...

    OdpowiedzUsuń
  83. ~Ilona23 października 2007 06:27

    Oj było, nie powiem. :P I walczyć z nim też nie umiałam... :P Hehe... :DBywa... Ale patrzymy wciąż na te sytuacje i często nie potrafimy wyciągnąć wniosków. ;(

    OdpowiedzUsuń
  84. ~Ilona23 października 2007 06:27

    Zajrzę.

    OdpowiedzUsuń
  85. krzysztof_kanya@vp.pl23 października 2007 09:25

    Pilnie. :)

    OdpowiedzUsuń
  86. ~Ilona23 października 2007 09:50

    ... żeby dało efekty celujące. :)

    OdpowiedzUsuń
  87. krzysztof_kanya@vp.pl23 października 2007 13:28

    Czasami trzeba długo się uczyć na 6. ;)

    OdpowiedzUsuń
  88. ~Romantyczka23 października 2007 14:24

    o cudny usmiech:)

    OdpowiedzUsuń
  89. ~zielony promyk23 października 2007 15:02

    to tak jak ja ;-) pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  90. ~Maawak23 października 2007 16:51

    Trafnie opisałaś ludzką (czy może raczej męską?) popędliwość i niemożnością (niechęcią?) do jej opanowania. Ciekaw jestem następnych notek, więc jeszcze tu zajrzę;).Pozdrawiam

    OdpowiedzUsuń
  91. ~Malenka3924 października 2007 06:41

    W sumie to nie było niż aż tak wielkiego, ale jednak to pamiętam..

    OdpowiedzUsuń
  92. ~Ilona24 października 2007 10:40

    Bo tak mi dobrze w środku i lekko. ;)

    OdpowiedzUsuń
  93. ~Ilona24 października 2007 10:42

    Zostało w pamięciu, zostawiło ślad.. i to się liczy...:(

    OdpowiedzUsuń
  94. ~Maris2124 października 2007 10:43

    Witaj, dziekuje bardzo za tak piekny i mądry komentarz który zostawiłaś na mojej stronie dziekuje również za słowa które potrafią wpłynąc na moje zycie na zrozumienie , jestes aniołem zesłanym z nieba aby pomagac nam dziekuje za umieszczenie mojego bloga na twojej liscie chetnie bede tu zagladał bo warto www.maris20.blog.onet.pl Buziaczki

    OdpowiedzUsuń
  95. ~Ilona24 października 2007 10:44

    Ale warto chciaż próbować. Myśleć, że kiedy osiągnie się cel, będzie to dumą. :) i jaki efekcik pozytywny. :P

    OdpowiedzUsuń
  96. ~Ilona24 października 2007 10:52

    To chyba każdy tak ma. ;) I jak po spotkaniu niedzielnym? :)

    OdpowiedzUsuń
  97. ~Ilona24 października 2007 10:54

    Tak, ale jak dla mnie tekst troszke za ostry. Ale to było natchnienie, tak wielkie,że sama się dziwie, iż to napisałam. :)Zapraszam serdecznie. :) miło mi będzie czytać Twoje opinie. :)

    OdpowiedzUsuń
  98. ~Ilona24 października 2007 10:56

    Pisane sercem. :)Dziękuję. A do anioła mi jeszcze sporo brakuje. :P

    OdpowiedzUsuń
  99. krzysztof_kanya@vp.pl24 października 2007 14:14

    Próbować nie przestanę. ;)

    OdpowiedzUsuń
  100. ~Maris2024 października 2007 14:53

    jestes lecz tego nie wiesz! lecz widac twoje ciepło az promieniuje dziekuje za słowa otuchy zapraszam cie na bloga nowe posty czekają do osadzenia :) buziaczki

    OdpowiedzUsuń
  101. ~Romantyczka24 października 2007 15:16

    no to super. bo u mnie jest zle

    OdpowiedzUsuń
  102. ~Malenka3925 października 2007 07:00

    Na szczęscie nie jest aż na tyle głębokie, zebym nie potrafiła z tym żyć

    OdpowiedzUsuń
  103. ~Ilona25 października 2007 09:54

    A dlaczego?:(

    OdpowiedzUsuń
  104. ~Ilona25 października 2007 09:55

    To cieszę się naprawdę. Bo to zawsze coś. :)

    OdpowiedzUsuń
  105. ~Ilona25 października 2007 09:56

    Mamy identtyczne podejście do tego. ;)

    OdpowiedzUsuń
  106. ~Ilona25 października 2007 09:58

    Ciepło to może tak. ;) Ale anioł? Upieram się przy swoim. :) Na pewno zajrze jutro, teraz goni mnie nauka niestety. :(

    OdpowiedzUsuń
  107. ~zielony promyk25 października 2007 15:29

    świetnie! nawet nie przypuszczałam, że taka blogowa znajomość może wnieść tyle uśmiechu ;-)

    OdpowiedzUsuń
  108. ~Ilona26 października 2007 08:15

    Hehe dokładnie tak samo jak ja! :P Ale ma to swoje dobre skutki. ;)

    OdpowiedzUsuń
  109. ~zielony promyk26 października 2007 09:45

    pierwsze blogowe koty za płoty.. teraz z górki ;D

    OdpowiedzUsuń
  110. ~Ilona26 października 2007 10:02

    Oby nie była za stroma. ;)

    OdpowiedzUsuń
  111. ~zielony promyk26 października 2007 13:24

    będę uważać ;D

    OdpowiedzUsuń
  112. Ilona26 października 2007 13:39

    Ja tez. :)

    OdpowiedzUsuń

Prześlij komentarz