Zapakuj wspomnienia do dużej walizki.

Kazał jej spakować wszystkie wspomnienia i odejść. Zrobiła to posłusznie. Każdą z chwil ułożyła delikatnie w dużej walizce, każdy pocałunek, bliskość ramion, spojrzenie. Zapakowała, tak jak prosił. Kiedy wykonywała tę czynność, łzy leciały po policzkach. Znów musi odejść, zostawić Miłość.

Spakowała do wielkiej walizki wszystko to, co razem przeżyli. To miał być koniec wszystkiego? On zapomni, a Ona? Będzie siedziała nad wspomnieniami i płakała. Każdego dnia, aż poczuje ulgę. Weźmie pamiętnik do ręki i zapisze o Nim kilkadziesiąt, może setki stron, naiwnie wierząc, że to Jej go zwróci.

Zmuszona odejść, nie chce puścić Jego ręki. On ją odpycha, Ona jeszcze bardziej cierpi. Chce być z Nim, dla Niego. Ona jeszcze czuje Jego oddech na szyi, ciepłe ramiona, Jego policzek przy swoim. Ona jeszcze widzi jak idzie w Jej stronę z szerokim uśmiechem i błyskiem w oku. Jeszcze czuje Jego ciepłe usta na swoich wargach. Ona czuje i nie rozumie, dlaczego tak się stało? Jedno słowo „Koniec”, jedna Jego łza na pożegnanie. Ostatni pocałunek, ostatnie spojrzenie i z dwóch bijących w jednym rytmie serc, stały się dwa osobne, obce sobie. A jednak tęskniące, kochające.

Ona czuje. Wciąż czuje. Wciąż tęskni, wierzy.

On zapomina. On nie widzi tego, co robi. Nie ma go przy Niej. Nie będzie.

On kazał jej spakować wszystko i odejść. Bez słów wyjaśnienia, bez pożegnania. Kazał Jej iść nie wypowiadając słów. Ona czuła, że coś jest nie tak. Nie przewidziała jednak, że będzie musiała zniknąć z Jego życia. Nie przygotowała się na to „najgorsze”. Na rozwiązanie, na zakończenie. I nie było napisów końcowych „Happy End”. Były łzy, milion pytań, krzyk.

Ona siada na swoim łóżku, wyjmuje spod łóżka walizkę. Otwiera i czuje na sobie wszystko, co w niej było. Jakaś magia otuliła pokój. Wszystko zniknęło, zawirował świat. Była On i On.

Był dla Niej. Trzymał za rękę, przytulał. Tańczył z Nią jak chciała. Obejmował Jej myśli, razem wspominali. Całował i szeptał. Był. Ona i On.

Wystarczyło tylko otworzyć walizkę i wszystko widziała jak wielogodzinny film na ekranie wyobraźni. Niekończący się film, który był jeszcze w niej.

Jasne kolory, wspólne fotografie, Jej uśmiechnięta twarz, Jego rozmarzone spojrzenie. Byli. Dla Siebie.

Ona zamknęła oczy. Upadła na podłogę i oddała się w ręce Pana. Zamknęła oczy. Pod powiekami wciąż widziała Jego twarz. Nie bała się. Zasnęła. Na zawsze… Umarło w Niej coś. Umarło w Niej życie, Jej Serce.

On kochał.

 

Nie uwierzycie, ale jego już nie ma w moim życiu. Koniec! Basta! a kysz!

Od 1.03.2008 roku powiedziałam sobie dość. Ostatnia kłótnia, Ostatnia rozmowa. Mam dość.

 

...

 

Stellar Kart - Hold on