Do Ł. "Bo to co dla mnie miało sens, odeszło razem zTobą".

więc...

Skasowałam poprzedniego posta. Nie znaczy to jednak, że poukładałam sobie wszystko. Aczkolwiek przemyślałam wiele i pomogła rozmowa z D. Wiem, że coś się skończyło. Pragnę rozpocząć nowy rozdział w życiu. Nie mogę teraz myśleć o Miłości. Nawet nie chce. Pragnę poświęcić się Przyjaciołom, z których obecności czerpię tak wiele, czytać książki z zakresu psychologii i pisać, i zapomnieć o Nim. Tak, tego teraz mocno pragnę. Zapomnieć.

 

Ale...

Chcę podziękować Ci za każdą z chwil, za wspólne 15 miesięcy. Obliczyłabym ile to jest tygodni i dni, ale nie wiem, kiedy zaczęła się ta [nie]znajomość. Dziękuję Ci, za każdego smsa, za każdą rozmowę i słowo, dodające otuchy. Dziękuję za każdą "z chwil" i telefoniczną rozmowę. Za Twoją obecność, którą ostatnio czułam tak bardzo. Może aż za bardzo.

 

wiem, skończyło się wszystko. Nie potrzebujesz już mnie. Pojawiła się Ona. Ona daje Ci pełnię szczęścia. Nauczę się z tym żyć. Muszę. Bo... Tak naprawdę jesteśmy obcymi osobami, które nie znają się osobiście. Znałam Cię na pamięć, ale coś mi umknęło. Coś, to znaczy Twój zapach, głos prawdziwy, uśmiech, dotyk, kolor oczu i włosów, sposób w jaki się poruszasz, ruchy.

 

A osoby, na których mi zależy? Paulinka, Hubert, Dominika, Dominika, Julia - potrafię powiedzieć jaki kształt mają ich dłonie, ile ciepła dają.Słyszę ich głos, gdy tylko tego potrzebuję. Wiem jaki kolor mają oczy, jakiego są wzrostu. Wiem jak pachnie ich skóra i co robią w każdej sytuacji. Znam mimikę ich twarzy. Każdą odmianę śmiechu i spojrzenia. Poznaję ich kroki na schodach. Wiem, kiedy żartują, a kiedy mówią całkiem szczerze. Patrząc na wyraz twarzy, odróżniam czy potrzebują szczerej rozmowy, pomilczeć, pożartować, czy się przytulić. Spędziłam z Nimi maksymalnie dużo czasu i znam ICH na pamięć i wciąż poznaję.

Wiem, że jest to Miłość. wiem, czego się mogę po nich spodziewać. Wiem, jakie są ich marzenia, jakie są ich osiągnięcia, kiedy się załamują. Jakie są ich zmartwienie, kiedy mają dość całego świata, a kiedy mają ochotę skakać z radości.

Czuję wyraźnie ciepło, kiedy np. wchodzę do pokoju, w którym się znajdują. Czuję bliskość, kiedy się zbliżają nasze ciała.

I to jest Miłość.

 

A Ciebie nie znam. Nie potrafię nawet powiedzieć, jak się uśmiechasz. Nigdy nie potargałeś moich długo układanych włosów, nie trzymałeś za rękę kiedy potrzebowałam. Nie milczałeś przy mnie, gdy brakowało słów. Nie uśmiechnąłeś się, dając mi w tym geście, tyle siebie. Nie wiem, w jakiej fryzurze najbardziej mnie lubisz. Co byś we mnie zmienił, a co najbardziej lubisz. Nie wiem, kim dla Ciebie jestem. Nie znam Twoich marzeń skrytych, ani nie czułam bliskości prawdziwej, namacalnej. Nie wiem, jak wyglądają Twoje dłonie, co odzwierciedlają Twoje oczy, co się w nich kryje. Nie wiem, jakie są Twoje ulubione perfumy, ani jak teraz pachniesz. Nie wiem. Nie wiem nic. Może potrafiłabym powiedzieć parę słów, na temat Twojego charakteru, ale to za mało. Za mało, by mówić o czymkolwiek.

 

Wiem, że to co było między nami, zawsze będzie we mnie. Będzie żyło na wieki. I wspomnę jeszcze nie raz te chwile. Poczuję tęsknoty smak.

 

Tak musi być. Nie chcę się wtrącać. Przez ten tydzień, w którym Cię straciłam i stałam się obcą osobą, zrozumiałam za wiele. Zrozumiałam, że już mnie nie potrzebujesz.

Teraz boję się jednak, tych współczujących spojrzeń. Długo jeszcze będę słyszała "Jak tam z . ?". Być może pojawią się łzy i wielki żal, ale tak musi być. Nie odpowiem. Zamilknę, wstanę i odejdę.

 

Dziękuję za każdą z chwil.

Przepraszam za wszystko co złe.

 

A tak bardzo bałam się tego dnia. Nie chciałam go ! Nie wyobrażałam sobie. Dlaczego więc nastał? Co ma mi pokazać?

 

na koniec:

Paulinko, przepraszam, że tak bardzo się od Ciebie oddaliłam. Przepraszam, że nie dawałam Ci całej siebie jak kiedyś. Nie czułaś mnie być może? Przepraszam. wybacz mi, Kochanie. I bądź. Teraz tak bardzo Was, Przyjaciele potrzebuję.

 

Boże, pozwól mi się do Siebie zbliżyć. Pozwól mi zatopić się w Twojej Nieograniczonej Miłości. Zatop mnie w Swej Nadziei i tym, co mi ofiarujesz.

 

Przepraszam, Was wszystkich. Może niektórych przestraszyłam, może niektórym było to obojętne? Miałam zamiar wrócić dopiero w przed dzień Bożego Narodzenia. Nie potrafiłam. Dziękuję za ciepłe słowo Westchnienia, Pawła i Damiana.

 

 

Jestem ! znowu Wasza. Teraz tylko Wasza.