Psikus wyobraźni? / Kreativ Blogger.

  Czuję, że ktoś wrzucił bombę atomową do mojej głowy. Rozsadza mnie od środka, wszystkie fale docierają do każdej mojej komórki. Teoretycznie nie powinno mnie tu być, prawda? Ale jestem i czuję wszystko mocniej niż bym chciała. Jestem. Jestem. Jestem i to tak bardzo denerwuje.
  "Ł., potrzebuję Cię..." - za często moje serce szepcze te trzy słowa. Za często mam ochotę napisać do niego i powiedzieć mu, że mój świat się sypie. Ale nie mogę. Jestem niewolnicą swoich uczuć i pragnień. A przecież przekonywałam we wtorek klasę I a, że jako ludzi rozumni musimy nauczyć się kierować swoimi pragnieniami wykorzystując przy tym rozum i serce... *
  Mówię, co powinni zrobić, a sama uciekam od własnych słów. Ale teraz wydaje mi się, że nie potrafię. Chyba uzależniłam się od tego, co przeminęło. Uzależniłam się od ciągłego oglądania w sercu tego, co było. Bo kiedy wydaje mi się, iż już się odgrodziłam i jestem wolna, dopada mnie ten kawałek historii i wysysa ze mnie całą energię. Tak jak dzisiaj.
  Nie lubię tego paraliżującego uczucia, które dopada mnie w najmniej spodziewanych momentach. Tej nieogarniętej pustki, tęsknoty połączonej z żalem.
  Ale z drugiej strony mam wrażenie, że tamte piękne piętnaście miesięcy to tylko mały psikus mojej wyobraźni. Że wymyśliłam sobie każdy dzień. Może w rzeczywistości napisałam taką historię i uwierzyłam, że działa się naprawdę. Zaprzeczam sama sobie. Mam dowody, że to było 'prawdziwe'. Wpisy w pamiętniku. Wpisy na blogu. Zeszyt z sms-ami. Zeszyt z listami moimi. Jego list gdzieś między innymi listami w szarym pudełku po butach.
  Chyba muszę nauczyć się ograniczać wspominanie. Zamknąć okno z widokiem na ocean wspomnień. Nie siedzieć na tym cudownym parapecie, który ma coś takiego magicznego w sobie, iż przywraca wszystkie wspomnienia, zapach i oddech tamtych dni.
  Chyba oszalałam. Wariuję od nadmiaru myśli w głowie, wszystkich lekcji i szkoły.

  * fragment przemówienia na temat "W życiu wszystko zależy od..."
 

o-o-o-o-o-o

    

Dziękuję za nominację:
Benitce i Gwiazdce.

Na mnie niesamowite wrażenie wywierają:

Fist
http://www.fist.blog.onet.pl

Za celność komentarzy, humor i niekiedy satyrę.


Holly
http://www.soul-senses.blog.onet.pl

Za delikatność, wrażliwość i serce bijące między wersami spisanych słów.


idee-fixe
http://http://www.idee-fixe.blog.onet.pl

Za przepięknie dobierane słowa i duszę pozostawioną na kartce.


J.
http://www.wildmoon.blog.onet.pl

Za to, że nieświadomie uczy mnie w jakiś sposób życia i bycia kobietą.


Mr. Bicza
http://www.unspecified.blog.onet.pl

Za wywoływanie uśmiechu i doprowadzanie do stanu powagi.


Ślimak
http://www.slimak1992.blog.onet.pl

Ty wiesz, Ślimaczku. Za wszystko.
Za przepiękne słowa, za dojrzałość, odwagę i wiarę, którą zarażasz,
za nadzieję i uśmiech. Za prostotę i pokorę.


Zagubiona
http://www.dont-look-back-so-emotional.blog.onet.pl

Za dojrzałość, odwagę, piękno i wrażliwość.



I nie wiem, czy jest to możliwe, ale chciałabym także nominować dwa blogi dodatkowe [bo czy zasady nie są po to, żeby je łamać?]

Benitka
http://www.dziewczyna-w-rozterkach.blog.onet.pl

oraz

Gwiazdka
http://www.odlamki-wspomnien.blog.onet.pl

I wcale nie dlatego, że Wy mnie nominowałyście. Ja nie z tych co robią 'coś za coś'.

Benitce za poczucie humoru pozostawione na blogu i jednocześnie powagę. Za to, że nie boi się mówić, jak jest, co czuje. Za to, że jest sobą.

A Gwiazdce? Za niesamowity styl pisania. Za jej duszę pełną optymizmu i zdania, które mam ochotę przepisać. Za wyrafinowaną prostotę.

Dziękuję.

___

Reguły:
1. Wstawić na swój blog logo zabawy.
2. Podać adres bloga do osoby od której otrzymaliśmy nominację.
3. Nominujemy co najmniej siedem innych blogów do tego wyróżnienia.
4. Podajemy adresy blogów, które nominowaliśmy oraz pozostawiamy komentarz o nominacji na tych blogach.