Tamten czas i ten czas.

  Czy trzeba znać kogoś osobiście, by podbić z nim cały świat? Czy może wystarczy siła wyobraźni i odrobina chęci, z małym dodatkiem tego specyficznego uczucia, którego nie można zdobyć ot tak?

  Siedząc w samochodzie obserwowałam szare niebo, które przecięły zielone korony drzew. Po szybie ześlizgiwały się smutno kolejne krople deszczu, znikając po pewnym czasie z mojego pola widzenia. Pod powiekami lśniły łzy, które domagały się uwolnienia z uścisku żelaznych kajdan. Szepcząc sobie do Boga różne słowa, płakałam i zastanawiałam się, dlaczego niebo płacze dzisiaj, a nie wczoraj? Dlaczego ja płaczę dzisiaj, skoro wczoraj był 21.08 i data Jego urodzin. Wiem, to dobra okazja, by świętować, niekoniecznie potokiem łez. Wiem, że nie chciał moich życzeń, ale ja obiecałam, że nie zapomnę i wysłałam te cholerne życzenia, składając najprostsze słowa, jakie przyszły mi do głowy i wysłałam na numer, który zapadał mi w pamięci. Nie wiem, czy oczekiwałam sms-a zwrotnego, choćby zawierającego jedno słowo podziękowania.
  Nic. Kompletnie nic. Żadnego znaku życia od kilkunastu miesięcy. A może On umarł? Albo już się ożenił i ma gromadkę dzieci? A jeden z synów zabrał telefon Tatusia i otworzył sms-a, którego potem Tatuś nie odczytał? A może wyjechał, pozostawił telefon siostrze czy bratu, czy jeszcze komuś innemu, zostawiając mój numer na czarnej liście? Może to, może tamto, może, może, może...

  Ale nic.

  Choć znam imiona Jego rodziców i nawet pamiętam ich twarze z fotografii, oni zapewne nie wiedzą, że teraz o nich piszę i myślę. Ba! Nie wiedzą o moim istnieniu. Choć nie znam Jego Mamy osobiście, nie jedną łzę wylałam z powodu Jej stanu zdrowia, błagając Boga, by cofnął swoje zamiary, jakiekolwiek one są. Choć nie znam Jego rodzeństwa, wiem jak wyglądają i jakie imiona noszą. Choć jego przyjaciele nic o mnie nie wiedzą, ja słyszałam czasem o nich.
  I choć ani razu nie dotknął mojej ręki, nie musnął rozgrzanego policzka, nie scałował łez ani nie przytulił mocno, czułam Go mocno, jakby był obok. Każdym swoim słowem trafiał do mojej duszy i znajdował tam miejsce dla siebie. Choć ani razu nie spojrzał na mnie swoimi niebieskim spojrzeniem, nie raz patrzyłam się w te Jego ślepia, skierowane prosto w stronę obiektywu. Choć nigdy nie wypowiedział mojego imienia patrząc na mnie, nie raz mówił prosto do mojego ucha, wywołując te przedziwne dreszcze. Choć nigdy razem nie poszliśmy na spacer, w niejednym miejscu byliśmy razem, mając moc słów i blask księżyca w swoich oczach. Choć nigdy nie spędziliśmy razem żadnej chwili będąc namacalnie, ofiarowaliśmy sobie miliony godzin rozmów i ciszy.
  Ofiarowaliśmy sobie miliony uderzeń serca, myśli, słów. Gdyby stopić każdą drobną chwilę w całość, okazałoby się, że staliśmy się Mistrzami Rozmowy. Gdyby postawić nas na przeciwko siebie, na pewno patrzylibyśmy na siebie milcząc, chłonąc swoją obecność.
  Choć mieliśmy tylko słowa i wyobraźnię, przeżyliśmy niezapomnianą przygodę. Moja dusza czuła Jego obecność. Moje spojrzenie podążało za Nim. Moje serce biło dla Niego.
  Stąpaliśmy po tej samej ziemi, choć osobno, szukając śladu swoich stóp. Spoglądaliśmy nie raz na ten sam księżyc i gwiazdy, ogrzewało nas to samo słońce. Należeliśmy do siebie, choć nigdy nie byliśmy razem. Ale tej więzi, która nas łączyła - na pewno niejedni nam zazdrościli...
 
  Może miałeś rację, że pierwsza miłość jest najgorsza. Sprawdzę to. I kiedyś Ci powiem. Gdy tylko się zakocham. A właściwie pokocham. A Ty? Sentyment pozostaje na zawsze, prawda?
  w ofierze składam Ci moje wspomnienia, które stworzyliśmy razem i moją wieczną pamięć. Bo trudno zapomnieć osobę, która tak pięknie mówiła o uczuciach, używając najprostszych słów, nie mówiąc o nich wprost. Trudno zapomnieć o osobie, która śniła się nieraz; która po tylu miesiącach milczenia odwiedza mnie w snach i szepcze, że mimo wszystko tęskni.
  Ja też czasem tęsknię. Mimo że kiedyś (chyba) złamałeś mi serce. Tak naprawdę, nie na niby.
  Czy duże dziewczynki cierpią mniej? Bo ja już chyba jestem dużą dziewczynką... nafaszerowaną nadziejami i złudzeniami.