Tęsknota za Julką. // Psychologia?

Znowu robię to, co sprawia mi największą przyjemność. Znowu oddaję się cała słowom, uczuciom, myślom. Jest mi dobrze i błogo.. Tak może nie do końca, ale te litery, zlepiane w słowa, zdania, są dla mnie podporą, jakąś siłą.

Pisanie - moja pasja. Coś co kocham, jak Rodziców, Siostrę, Przyjaciół, Miłość, Małą Julkę, Rodzinę. Dla chwil, spędzonych z długopisem w ręku, oddałabym wiele. I czasem dziwie się osobom, które pisać nie lubią. Dla mnie to takie niepojęte. Bo jak można nie kochać pisać wypracowań na j. polski, rozprawek, listów itp. Jak można nie kochać wkładać w te zdania całej swojej duszy, całego swojego serca? Ano można. Ale dla mnie to takie jakieś dziwne... Pisanie, jest we mnie. Zakorzeniło się i wydało kwiat, czy piękny o słodkim zapachu? - nie wiem. Ale lubię na niego patrzeć, przyglądać się jego dojrzewaniu, kwitnięciu. Mój kwiat, który pielęgnuję, podlewam, dbam. Niech rozwija się, rozkwita.

Może pomyślisz Drogi Czytelniku, że mam coś nie tak z głową? Nie mój problem, nie poradzę nic na to. Ty może uwielbiasz mechanikę, gonić za modą, chemię i te wszystkie reakcje, a może uwielbiasz rządzić? Więc spełniaj się, mów o tym. Ja o pisaniu, mogłabym mówić godzinami. To mój taki pozytywny nałóg. I wiedz, że teraz moje serce bije mocno i na twarzy pojawił się uśmiech...

 

~*~

 

Wczoraj mój telefon leżał spokojnie na biurku. Nikt się nie odzywał, milczał On, tak bywa. Kiedy wibracje rozszalały się, żeby poinformować mnie, iż ktoś próbuje się do mnie dodzwonić, leniwie odłożyłam książkę i spojrzałam na wyświetlacz - Elusia.

- Ela dzwoni, pewnie Julka znowu dorwała jej telefon i się dodzwoniła do mnie. Cała Niunia.  

Odebrałam. Po drugiej stronie słuchawki, słodki głosik mojego Aniołka. Jej "Ania" i po chwili płacz. Chciałam się już rozłączyć, ale odezwała się Ela.

Prosiła o mówienie do Julci, bo wciąż nas woła, wygląda. Kiedy słyszała mój i Anki głos, uśmiechała się i poleciała do okna, żeby sprawdzić czy jesteśmy. Wyobrażałam sobie tego Małego Szkraba, biegnącego do okna, sprytnie wchodzącego na fotel, potem ławę... W tamtej chwili poczułam wielką, ogromną tęsknotę za Nią i zobaczyłam nasze wspólne chwile. Poczułam słodkiego całuska, rozgrzane czoła, przytulone do mojej klatki piersiowej, kiedy chora zasnęła z przemęczenia na moich rękach, uścisk jej małej rączki na mojej dłoni, zobaczyłam jej oczy sprytne i ciekawe świata, blond włosy, usłyszałam głos i śmiech. Zobaczyłam jej szeroki uśmiech, który pojawia się za każdym razem, kiedy widzi mnie i moją siostrę, jej ufne spojrzenie.

Poczułam, że serce rwie się do Niej. Ale przypomniały się chwile, kiedy po kilku dniach Jej pobytu u mnie w domu, nadeszła pora rozstania, przypominają mi się chwile, kiedy o 7:15 u Eli na rękach, rozczochrana dawała mi buziaka, zanim wyszłam do szkoły. A ile radości, dawały powroty, kiedy wchodziłam do domu i Julka biegła w moją stronę, żeby się przywitać. I te chwile, kiedy musiałam Ją przebierać, bo Eli nie pozwalała tego zrobić.

Kocham Ją! Kocham i nie wyobrażam sobie życie mojego bez Niej! Kocham Ją tak, mocno, że czasem brakuje słów, żeby to wyrazić! Skradła moje serce, chyba nieświadomie.

Dziecko, a nauczyło mnie inaczej spojrzeć na świat, na moje życie. Nauczyła mnie Kochać mocniej i tęsknić. Nauczyła mnie cieszyć się każdą chwilą i czerpać z niej jak najwięcej. Pokazała mi, że nie trzeba mówić "Kocham Cię", żeby wyrazić Miłość. Nauczyła mnie tak dużo, choć jest z nami dopiero rok i 9 miesięcy.

Kocham Cię, Mój Mały Aniołku! :**

 

~*~

 

Na dzisiejszej lekcji WOS-u, doradca zawodowy, próbował jakoś nas ukierunkować. Dostaliśmy ankiety, jakąś tabelkę, która miała nam pomóc, wybrać zawód, w którym moglibyśmy się spełnić.

Najwięcej punktów miałam w kategorii "Pisania dla innych". Dziennikarstwo, Wykładowca, tłumacz itp. Ale i dostałam wiele punktów przy Psychologii. I pojawił się szeroki uśmiech, spojrzenia dziewczyn w moją stronę. I głosik, który powtarzał, psychologia, psychologia, psychologia...

Psychologia - kierunek, o którym marzę od kilku lat. Coś mnie w niej pociąga, fascynuje. Nie potrafię powiedzieć, czemu akurat ona. Może ktoś mógłby powiedzieć, że teraz jest modna, ale to nie jest to. Zdecydowałam się na nią kilka lat temu i trwam w tym postanowieniu. Dlaczego akurat ona? Uwielbiam słuchać i pomagać. Przebywać z ludźmi, czuć się potrzebną. Lubię oddawać siebie innym, a to jest ważne. Na maturze trzeba zdawać rozszerzony polski i biologię, np. J. polski uwielbiam, kocham! Biologia, też może być. ;)

I chcę zrobić wszystko, żeby dostać się na studia, spełnić swoje marzenie... jednak pojawiło się jeszcze dziennikarstwo. Pisać uwielbiam, może warto by pomyśleć?

Teraz jestem na etapie dostania się do Liceum Ogólnokształcącego. Potem zobaczę, co zwycięży...

Słowa Tomka, któremu bardzo dziękuję:

"Pedagogika ogranicza Cię w Twoim talencie (...). Ty już jesteś psychologiem"

Dziękuję bardzo, bardzo, bardzo mocno! :)

 

~*~

 

Jutro czeka mnie egzamin przed bierzmowaniem. W niedzielę, 18.11.2007 r. na Mszy o 12, będę miała Bierzmowanie. Serce się raduje na samą myśl o tym...

 

[Notka pisana przy Kelly Clarkson:

"Because of you"

"Behind these hazel eyes"]