Moja Droga.

 Bywają chwile, że nasza prosta droga się kończy. Pojawia się przepaść, jakiś znak lub kilka zakrętów.

 Wybrać drogę wydeptaną, pewną czy iść nową, jeszcze nieodkrytą przez nikogo? Iść drogą, która nas doprowadzi w pewne miejsce czy skierować się ścieżką, podczas której musimy liczyć na swoją intuicję i serce?

 Każda droga gdzieś prowadzi, prawda?

 Nikt nie powiedział, że są to Drogi w dobrym kierunku. Są też takie, które prowadzą w niekończącą się pustkę, w nicość.

 Nie chcę trafić na taką ścieżkę. Chcę iść Drogą, która zaprowadzi mnie do celu. Nie chcę, by była usłana różami, bo wiem, że nie umiałabym docenić Życia, tego co bym osiągnęła po długiej podróży.

 Chciałabym, by moja Droga doprowadziła mnie do Domu.

 Chciałabym, by każdy kamień, o który się potknę, każdy kwiat, którym się zachwycę, każdy szelest drzew i straszna burza - była dla mnie lekcją pokory. Bym doceniła każdy z tych Darów i nauczyła się czerpać siłę z tego, co mnie otacza.

 Chciałabym, by moja Droga była pełna nadziei, wiary i miłości.

 Chciałabym spotkać Góry marzeń, stanąć na Kamyki cierpienia, poczuć Deszcy łez, zachwycić się Trawą nadziei, czerpać siłę z szerokich Wód.

 Moja Droga nie będzie nigdy doskonała. Nie chcę takiej. Nie chcę jechać szeroką autostradą w czerwonym kabriolecie, na której gubi się wszystkie ważne wartości. Nie chcę zgubić Siebie.

 Chcę iść przez Las. Drogą, którą ja wydepczę. Chcę, by moja ścieżka przecieła się z inną. Może złączą się na zawsze?

 Tak, chcę iść Drogą, która prowadzi do spełnienia dziecięcych marzeń.

 

 Drogą, która zaprowadzi mnie do Domu.

 Mojego Domu.

 

____

G. Fleszar "Zostań i bądź"

 

Bez ładu i składu. Ale poczułam,

że muszę coś napisać.

Moje srece wzięło dugopis do ręki

i chciało notować.

 

 Jestem.