Alkoholizm źródłem życia

  Jak woda dla każdego, normalnegoczłowieka.

  Nie wiem, czy jest sens rozpatrywać ludzi w kategoriach „normalni” i„nienormalni”. Jako dziewczynka nauczyłam się, że osoba pijana to zła osoba,nawet jeżeli na ogół jest w porządku i wykazuje wszystkie cechy człowieczeństwadobrego, a nawet szlachetnego. Ot i tyle. Zdania nie zmienię.

  Boję się takich osób. Boję się tego, co robią. Ich braku kontroli. Brakupanowania nad sytuacją, z której może wyniknąć wszystko. Płacz. Krzyk.Wyciągnięta pięść. Śmiech. Kłótnia. Wyzwiska. Nieważne, ile wymieni się tychskutków, każdy jest zły. Każdy z nich niszczy kobiecość, poczuciebezpieczeństwa, poczucie dobrego życia. Strach jest najgorszy. Strach o każdąnastępna sekundę, o każde następne słowo. A może gorsze od strachu są tylkorany? I to załamane, nieodwracalnie zniszczone, poczucie własnej wartości.Dyskutować można by długo.

  Małe dziewczynki od początku uczą się być kobietą. I każde słowomężczyzny, na początku taty, tatusia,ojca, każde jego spojrzenie, każde objęcie, każda chwila z nim spędzona –pozostawia emocję i trwałe wspomnienie. A ta emocja jest przykładem emocjidoskonałej, najlepszej. I jeżeli mała dziewczynka usłyszy coś złego na swójtemat, nawet jeżeli nie jest to prawdą, pamięta o tym. Nosi to w sercu takdługo, aż pęknie. I nawet najprzystojniejszy mężczyzna świata, najbardziejczuły, najbardziej kochający nie wymaże z jej serca tych kilku słów. Ani tymbardziej nie zmieni obrazu, który sama stworzy. A ten obraz będzie zawszeodbiciem spojrzenia pijanego taty,tatusia, ojca. Mężczyzny. Obraz w spojrzeniu trzeźwego taty, tatusia, ojca zawsze będzie rozpatrywany w kategoriachkłamstwa, czegoś, czego nie można do końca brać do siebie. Bo przecież niejednaosoba mówiła, że to, co mówi pijana osoba – jest prawdziwą emocją, prawdziwymsłowem, przed wszystkim: najprawdziwszą prawdą.

  Kobieta kształtuje siebie na podobieństwo odbicia w spojrzeniupierwszego mężczyzny. I bardzo dużo zależy od tego, jak silną relację potemstworzy ze swoim chłopakiem, ze swoim mężem. Od tego zależy, ile razy on będziemusiał powiedzieć, że naprawdę jest dla niego piękna i doskonała. Że ją kocha.Zawsze będzie szukała podstępu, jakiegoś negatywnego uczucia z tym związanego.Może nawet nigdy nie otworzy się w pełni. Bo sama do końca nie będzie wierzyław to, co mówi, czuje, myśli. Zawsze będzie się czuła tą złą dziewczynką, któraprzecież w niczym nie była dobra. Nawet jeżeli była w czymś najlepsza.

  Zawsze będzie pamiętała o łzach, które były cichą prośbą o pomoc. Otych, które płynęły same, nawet najbardziej niechciane, bo nie chciałapokazywać swojej słabości. Przecież tyle razy obiecywała sobie, że będzie silna.Zawsze będą te słowa, które trafiały jak kamienie prosto w zbyt czułe serce.Zawsze będzie ten głośny krzyk tak dobrze zapamiętany. Zawsze będzieniepewność, że za chwilę wydarzy się coś złego. Zawsze będzie strach. Izamieranie w momencie, gdy usłyszy dźwięk przekręcanego w zamku klucza. I tobędzie dla niej najdoskonalszy znak. To będzie sygnał, który powie jej: dzisiajznów straci cząstkę swojej obumarłej kobiecości.

  Już nic nigdy nie będzie dobrze. Nie tak, jak powinno być.