Nauczmy się przyjmować cierpienie z pokorą.

"Cierpienie moralne i fizyczne przyjęte z całkowitym poddaniem się woli Bożej i złączone z ofiarą Chrystusa ma wartość nieskończoną. w ten sposób składamy z siebie wraz z Chrystusem żywą ofiarę Bogu Ojcu wynagrodzenie za grzechy własne i bliźnich, mając swój udział w dziele wpół odkupienia świata, a przy tym oczyszczamy i uświęcamy siebie. Grzechy są tak straszną rzeczą, że aby wykupić się z nich trzeba świadomie każdego dnia złożyć Bogu na wzór Jego Syna żywą ofiarę z siebie, ale żeby była skuteczna musi być złączona z ofiarą Jezusa i trzeba być w stanie łaski uświęconej.Dlatego szatan najbardziej nienawidzi tych, którzy pokornie i cierpliwie na wzór Chrystusa i Matki Bożej znoszą wszelkie cierpienia duchowe i fizyczne i łączą je z ofiarą Jezusa dla większej chwały Bożej.

Widzimy więc, że tak jak dla grzeszników cierpienie moralne, duchowe i fizyczne (w tym również choroby, nagłą utrata kogoś bliskiego, czy jego nagłe kalectwo itp.) jest wielkim darem Miłosierdzia Bożego dla zastanowienia i opamiętania w celu zawrócenia z błędnej drogi, tak dla będących już w stanie łaski uświęcającej może stać się okazją do zasług i doskonaleniu się w cnotach chrześcijańskich.

Także ojciec ziemski, gdy wyczerpie wszystkie środki wychowawcze w stosunku do nieposłusznych dzieci, nie zawaha się użyć rózgi i wiadomo, że czyni to z miłości a nie nienawiści, aby tylko sprowadzić swoje dziecko na dobrą drogę."

Fragment książki "Szatan istnieje naprawdę".

 

Dlaczego użyłam takiego wstępu? Ponieważ, myślę, że dobrze obrazuje to, co mam na myśli. Szczególnie [w moim przypadku], działa na wyobraźnie i obrazowo przedstawia temat główny tej notki, sytuacja z ojcem...

Wiele osób, swoje cierpienie uważa za przekleństwo. Zadaje sobie pytanie "Dlaczego znowu ja?".

Wśród nich jestem, byłam? i ja. Zawsze, kiedy myślę o swoim życiu, zauważam tylko to, co złe. Teraz jednak patrzę na cierpienie z innego punktu widzenia. Tak jak zawsze powtarzała mi moja mama: "Bóg, dając nam cierpienie, pokazuje jak bardzo nas kocha. Musimy dlatego, dźwigać swój krzyż.". Jak wielka prawda mieści się w tym jednym zdaniu.

Bóg ofiaruje nam cierpienie, nie dlatego, że myśli, że na to zasługujemy. Ale w tym "geście", mieści się Jego Miłość - tak wielka i bezgraniczna. Trzeba  w to wierzyć, w modlitwie dziękować za wszystko co złe... Dziękować za dar życia, za miłe chwile, ale i cierpienie. Bóg umiłował Swojego Syna, a jednak pozwolił Mu umrzeć na krzyżu. Ale jak wielka spotkała Go nagroda - zmartwychwstanie.

Nauczmy się przyjmować z pokorą swoje cierpienie, a Bóg nam to wynagrodzi. Bierzmy przykład z Jezusa i Jego Matki.

 

___

 

Przepraszam, ale nie jestem w stanie piać dalej. :(

Przepraszam...