Zawodowe przeznaczenie.

 Przed każdym z nas, życie postawi lub postawiło pytanie 'Co dalej? Co z moją przyszłością?'
 Myślę, że Gimnazjalista a potem Licealista ma najtrudniejszą decyzję przed sobą, dotyczącą Jego,  tylko Jego przyszłości [bez angażowania osób drugich].
 Okres dojrzewania, okres w którym sami nie wiemy czego chcemy, co dla nas jest najlepsze? Okres, kiedy chce się wyszaleć, okres, który nie jest zazwyczaj dobry na podejmowanie samodzielnych decyzji.
 Gimnazjum - czas, w którym nauczyciele, wychowawcy, pedagodzy, doradcy 'zawodowi', starają się uświadomić nam, co dla nas jest najważniejsze, w czym możemy się sprawdzić, co jest dla nas dobre, może przynieść pozytywne skutki. Stawiają przed nami drogowskazy, starają się nas jakoś ukierunkować. Wybór szkoły ponad gimnazjalnej od której tak wiele zależy.
 Liceum - czas w którym przyszłość otwiera przed nami szeroko ramiona. Zawód z którymi wiążemy swoje nadzieje; przed nim może studia. Długa lista ofert na rynku, ciekawych kierunków i mętlik w głowie, co dalej ze mną? Co z moim życiem? Czy na pewno dobrze zdam maturę, czy podołam swoim własnym oczekiwaniom... stres.
 Poznać swoje pasje, swoje przeznaczenie, upewnić się czy aby na pewno chce się to robić i... dążyć do tego z całych sił. Przecież marzenia są po to, żeby je spełniać. Są po to, by utworzyć jakąś drogę dla nas, którą możemy podążać wprost do swego szczęścia.

 Odkrycie przeznaczenie tak wiele nam ułatwia. Tak wiem, jest to trudne, ale owocne. Warto zasadzić ziarno i nawet kilka lat czekać na plony, które z każdym następnym latem się mnożą. Nie warto się poddawać i mówić, że wszystko ;przepadło.

 Ja mam to szczęście, że swoją drogę już odkryłam. Nie tylko dzięki swojej pracy i analizowaniu siebie, ale także przy pomocy innych.
 Jedni twierdzą, że powinnam napisać książkę, inni, że sprawdzę się w roli psychologa, zaś moja była wychowawczyni twierdzi, iż moim wymarzonym zawodem jest bycie nauczycielką.
 Każdy ma rację. Kocham pisać i chciałabym kiedyś napisać książkę. Kocham psychologię i chcę się temu poświęcić... i będą małą dziewczynką, zawsze organizowałam lekcje dla moim wymyślonych uczniów. Uwielbiam ludzie, uwielbiam młodzież i przebywać w towarzystwie innych, przedstawiać swoje zdanie, dyskutować.
 Teraz staram się ukierunkować swoją przyszłość pod względem nauki i mojej przyszłej matury. Staram się skupić na przedmiotach, które wybiorę, nie pomijając jednak innych.
 Wykładać psychologię. Odrzucić myśli, że mogę nie podołać. To moje nowe marzenie. Mam nadzieję, że nie chwilowe.

 Poznać swoje przeznaczenie i w tym kierunku się kształcić. Odkrywać to, co dla nas najważniejsze. Ale po drodze nie gubić tego, co odgrywa w naszym życiu bardzo istotną rolę. Żyć. 
 Nie gonić za dorobkiem materialnym, ponieważ w jednej chwili ma wartość olbrzymią, a za moment - żadną. Nie zatracać się w bogaceniu materialnym, ale duchowym. Kochać to, co się robi a nie spełniać zachcianki innych. Żyć. Żyć. Żyć.
 
 Poznać swoje przeznaczenie, wypełnić je, nie uronić żadnej kropli z dzbana obfitości, zasadzić ziarno i nie zniechęcać się, kiedy nie wydaje od razu dobrego plonu. Każda droga do spełnienia marzeń, do spełnienia siebie jest dobra. Nieważne czy wiedzie przez górzyste pagórki czy polną drogą - ważne, by mimo wszystko dotrzeć do swojego celu.