bo dobrze jest dzielić z nim swój czas...

  Nie pamiętam dokładnie, kiedy pisałam o miłości. Tej mojej, indywidualnej. Nie pomyślcie, proszę, że kocham kogoś innego spoza kręgu mojej rodziny i przyjaciół. Nie, jeszcze nie spotkałam takiej osoby...
  Obserwuję poruszające się biało-niebieskie puchate obłoki. Łączą się w pary i płyną razem po niebie, zachwycając osoby, odpoczywające na dole. Małym dzieciom wydaje się, iż są w stanie je dotknąć, dorośli po szybkim zerknięciu na niebo są w stanie przepowiedzieć pogodę. Nieważne jak bardzo trafne są te diagnozy, liczy się fakt, iż nie potrafią często dostrzec ich uroku <chmur>. A ja...? Zachwycają mnie puchate obłoki. Zawsze mi się podobały. I do dnia dzisiejszego czasem zamykam jedno oko i bawię się w iluzjonistkę, które opuszkami palców muska niebo.
  ...

  Jeszcze czuję zimny dotyk jego dłoni na swojej ręce i widzę rozbawione niebieskie spojrzenie. I za nic w świecie nie powiem mu, że naprawdę uważam, że jest niebieskie. Właśnie to jego jasne tęczówki sprawiły, że odkryłam nowy kolor oczu. Jasny jak gwiazdy, piękny, w który mogłabym się wpatrywać całymi godzinami, bez żadnego uczucia wstydu czy innego, pochodnego od niego.
  I jeszcze słyszę jego śmiech i niektóre słowa, które wypowiada. I znam już na pamięć jego usta, których kontury dzisiaj odkryłam. I mimo wszystko nie wiem, kim dla niego jestem. A przecież ostatnio spędzamy maksymalnie dużo czasu i wiem, że te godziny będą się mnożyły przynajmniej do czasu, kiedy będziemy uczniami. Mogłabym nawet powiedzieć, iż jestem prawie pewna, że ta znajomość nie skończy się wraz z odebraniem świadectw. Nie ma tematu, na który nasz język by nie rozmawiał.
  Myślę przez większość wolnego czasu inie nudzi mi się to wcale. Tęsknię i czuję, że ta tęsknota jest bardzo silna. Szczególnie, kiedy odwracam się i wiem, że zaraz pójdzie.
 To wcale nie jest tak, że ja czuję coś więcej. Zresztą, sama nie wiem. Pogubiłam się w swoich myślach i pogubiłam się w labiryncie mojego serca.
  Lubię go i tak jak on, nie wyobrażam sobie, że nagle moglibyśmy przestać rozmawiać...
 
  "Nie umiałbym się do ciebie nie odzywać."
  "To co kiedy się spotkamy na A.*?"
 
  i wiele innych zdań, bardzo wiele, które są w moim sercu, w mojej pamięci.

  dobrze jest mieć go przy sobie.

  to chyba przyjaźń. taka, która nigdy nie umiera.


  ___

* a tam jest moja działka.
przepraszam za notkę sprzed kilku minut...