godziny

  Ta strona powoli staje się kartką z dziennika, o którym przypominam sobie raz na jakiś czas. Gdy dotknie mnie jakieś wspomnienia. Za sprawą słowa otrzymanego od innej osoby. Historii, która poruszyła wrażliwą strunę. Albo wydarzenia w życiu, które chce zatrzymać na zawsze… Dziś dostałam inspirację od Edi. Od pierwszego wpisu na jej blogu, w którym ukryło się kilka takich pięknych stwierdzeń przypominających o tym jak kiedyś uwielbiałam łączyć słowa.

  Dziś czuję się samotnie. Piszę te słowa nie na swoim komputerze. Na klawiaturze, której w gruncie rzeczy bardzo nie lubię. Jestem na łóżku, które jest nasze, a jakby nie moje. Ciągle bardziej jego – mojego męża. Dzielimy ten sam dom, ale to jeszcze nie nasz własny kąt. I czuję się samotna. Spędzam kolejny wieczór bez niego, bo pracuje do późnych godzin. Zostaje nam kilka chwil przed snem.

   To dziwne, ale po naszym ślubie wyczekuję jeszcze bardziej weekendów, bo wtedy wiem, że będę go miała dla siebie. A miało być inaczej. Mieliśmy mieć siebie dosyć i uciekać do innych., by zmienić perspektywę. Miałam wyganiać go z domu, by znaleźć chwilę na książkę muzykę czy film… Mam ich aż nadto. I tęsknię. Tak straszliwie za nim tęsknię.

   Wczoraj nie chciałam iść spać. Z tęsknoty. Ciągle mi za mało uścisków, jego dłoni na ciele. Za mało spojrzeń i głosu. Chciałabym go zamknąć w sobie, przetrzymać, nasycić się na zaś. Nie da się. Zostają mi godziny wypełnione ciszą, naszym wspólnym zdjęciem i nadzieją, że dziś wróci wcześniej.

  Mam zły dzień, najgorszy od kilku miesięcy. Nie mam nikogo przy sobie, jestem oddalona o sto kilometrów od rodzinnego domu. Rozmowa przez telefon to nie to samo. Brakuje mi tej pewności, że gdy coś się stanie, wystarczy, że wsiądę w samochód i będę u przyjaciółki. To przecież tak niedaleko. Kocham miasto, w którym jestem, ale jest puste bez niego.

  Czekam do piątkowego poranka – będę mogła wydłużyć nasze powitanie. Nie ograniczy się do szybkiego przytulenia, gdy jeszcze jedno z nas śpi. Będzie wspólne śniadanie, wspólny obiad i kolacja. Będzie wspólny śmiech i praca. Będziemy razem przez trzy pełne dni. Nawet gdy będę miała już dosyć, będzie, a ja odpocznę od tęsknoty.

Wychodzę z wprawy. Słowa nie łączą się w całość.