Deszcz.

 Maleńki kropelki spadające z nieba, przed którymi chowają się ludzie. Omijają szybko kałuże, by nie zachlapać spodni, nie zamoczyć butów.

 

 Szłam wolno przez wieś na której się wychowałam i chłonęłam całą sobą zapach po deszczu i burzy. Po męczącym dniu, odnalazłam w wilgotnym powietrzu ciszę, spokój i siebie. Miałam chwilę by zastanowić się nad tyloma sprawami. Parasol Drzew chronił przed zmoknięciem. Nie potrzebowałam tego.

 Szłam wolno przez wieś i pozwoliłam by kryształowe kropelki, spływały po policzkach, by przyjemnym zimnem otulały moje ciało, zmęczone rozgrzanym słońcem.

 Uwielbiam.

 Uwielbiam deszcz.

 Zapach po deszczu i burzy, który przyjemnie wypełnia każdy kąt świata i pokoju, w którym się znajduję. To ciepło, które po sobie zostawia.

 Uwielbiam niebo po deszczu i tęczę, która przekazuje w swoich prostych kolorach szczęście. Takie, jak za dawnych lat. Takie szczere, prawdziwe. Szczęście, które jest takie... dziecinne.

 Uwielbiam chodzić po kałużach boso. Dotyk zimnego piasku, w którym zostają ślady moich stóp - trwałe.

 deszcz.

 Zjawisko?

 

 Dziadek zawsze nam mówił, że deszcz bierze się z zabaw Aniołków.

 "Aniołki bawią się na wozie. Biorą pełne wiadra wody i wylewają na wóz. Krople odbijają się i spływają na dół, tworząc deszcz."

 Wierzyłam Dziadkowi, nadal wierzę, choć jego nie ma już. Jest w naszych sercach, myślach i słowach. 

 Może dzisiaj poprosił Aniołki, by pobawiły się wodą, wiedząc, że to mi pomoże?

 Że z kroplami, spłynie po mnie pozostawiona złość i żal?

 Może...

 

 Kocham deszcz. Kocham czasem tę szarość za oknem w letni dzień. Kocham krople, odbijające się na parapecie i na szybie.

 Kocham stan, w którym znajduje się moja dusza, gdy pada deszcz, choć... czasem on męczy.

 Melancholia i tysiące pytań.

 

 Och, Boże - daj mi deszcz w chwilach, kiedy najbardziej tego potrzebuję. W chwilach, gdy jestem daleko od domu, na łące, gdzie myśli same wirują i są takie szczere. Gdzie dusza odpoczywa i rozmawia z sercem.

 

 Kocham Deszcz.

____

 

10.07.2006 r. - powstał blog.

10.07.2008 r. - miną dokładnie dwa lata od założenia.

 

wiele się zmieniło.

Ja się zmieniłam.

Moje pismo się zmieniło.

I mój punkt widzenia.