Marzenia słów.

 Mam natchnienia pełne dłonie. Inspiracjom przepełnione tęczówki i marzeń snutych delikatnie na tle niebieskiego sklepienia. Słów zdrapki, które odkrywam codziennie zmiękczając srebrną nawierzchnię złotym kluczem kolorowych słów. Na brzegu czystej kartki kreślę przezroczyste serduszka. Maluję myśl zielonym pisakiem. Literki wyglądają za filarów pomysłów, by usiąść obok siebie. Mała spacja i jest most, na którego końcu siedzi drugi wyraz. Uśmiecha się szeroko do myśli, która była i tej, która będzie.

 Stawiamy wspólnie dom, malujemy zielony trawnik obsypany białymi stokrotkami. Na parapecie stoją storczyki. Z czerwonego dachu spogląda okno z widokiem na błękit nieba. Drewniane okiennice wpuszczając do jasnego pokoju bajkową strużkę światła w kształcie serca. Od białej furtki z niskim płotkiem wije się ścieżka prowadząca wprost do skrzypiącej podłogi pięknej werandy. A na niej ja, skulona na huśtawce, otulona silnym ramieniem i spojrzeniem zaglądającym ciekawie, przez odziane w szary sweter, ramię.

  Słowa pulsują cicho wypowiadane niebieskim atramentem. Zachwycone płynnością, z jaką spoczywają na białej powierzchni. Zielony mazak wypełnia kontury pełne nadziei i oczekiwania. Serce na marginesie czeka na palce umazane czerwoną farbą. Delikatnym muśnięciem nadaję mu odpowiedni kształt uczucia. Jest już wieczne jak opowiedziana historia marzeń.

 Za drzwiami drewniane podłogi skrzypią przy każdym kroku. Schody wijące się ku górze, wprost do pokoju małych pociech śpiących w swoich łóżeczkach. Księżyc otula maleńkie twarzyczki i dłonie spoczywające przy pulchniutkich policzkach. Kaskada jasnych włosów wtapia się w fałdy miękkiej poduszki. Kilka pokoi wypełnionych myślami. Narysowane na pergaminie snów. Miękki materac łóżka i lampka nocna, obok książka i zapowiedź szczęścia czerpanego z bliskości ciepłej dłoni. W kuchni duży stół i kilkanaście krzeseł. Pozostawiona waza z najsłodszymi owocami i najlepszymi warzywami. W kredensie ukryte naczynia i sztućce. Zlew, z którego cicho kapie woda, czekając na zniecierpliwioną dłoń kobiety.

 Dłonie opowiadają o nieidealnej przyszłości przeżytej obok siebie. Wyrazy tańczą na swojej stronie brzegu. Splecione przecinkami, kropkami, małymi odstępami mówią, ciągle mówią, nadając myślom wyczekiwane znaczenie. Zapamiętują obietnice wyczytane przez stęsknione usta, spragnione obecności źrenice. Dłonie muskają opowiedzianą wieczność przeżytą obok siebie, ze sobą. Obraz chwil, które trzeba przeżyć, by poczuć się spełnionym na granicy nowej rzeczywistości.

 Mam natchnienia pełne serce. Duszę wypełnioną po brzegi pragnieniem wyrażenia słowami miłości.

22.05.2010r.

wybaczcie za nieobecność.