Mama.

  Zasiadam z 'pisaniowym głodem'. Mam ochotę pisać i pisać. Stwarzam coraz to nowsze rzeczy. Im więcej czytam, tym więcej piszę. Zajęłam się teraz dłuższym opowiadaniem, listami. Jest mi tak dobrze..

 

  Robiąc jakąś czynność w kuchni, zdałam sobie sprawę, iż wciąż piszę o rzeczach dla mnie ważnych. Miłość, Przyjaciele, Marzenia. Gdzieś w tym wszystkim zabrakło słów o Rodzinie. Nie mam na myśli tej 'dalszej', ale członków Rodziny, z którą żyję od szesnastu lat pod jednym dachem. Dzień, w dzień mijamy się na przedpokoju, korzystamy z jednej łazienki. Codziennie prowadzimy jakieś dialogi - czasem jest to tylko kilka zdań, ale jest.

  Żyję pod dachem z dwoma Kobietami i jednym Mężczyzną. Mamą, Siostrą i Tatą. Czasem wydaje mi się, że ich nie znam, i że oni nie znają mnie. Nie wiem, czy tak jest. Może mam dziwne myśli, na pewno się mylę.

  Moja Mama jest najwspanialszą Matką na świecie. Uczy mnie, słucha, daje Siebie. Czasem krzyczy. Jest dla mnie. Wiem, że mogę na Nią liczyć w każdej chwili. Każdego dnia budzi mnie do szkoły, robi śniadanie. Dzień zaczynam od widoku Jej twarzy. Teraz zastanawiam się, co by było, gdyby nagle zniknęła? Co by było, gdybym któregoś dnia obudziła się z myślą, że poprzedniego dnia widziałam Ją po raz ostatni?

  Miałam chwile na refleksje, kiedy po raz kolejny czytałam książkę B. Ostrowickiej "Świat do góry nogami". Szesnastoletniej Oli i jej rodzinie, zawalił się świat, wszystko się przewróciło do góry nogami. Zabrakło Jednej Osoby, a wszystko runęło. "Serce całego mechanizmu". Nie było Jednego głosu, Bicia serca, Obecności. Tak niewiele, a jednak tak dużo. Dlaczego zatem człowiek jest istotą, która docenia, gdy straci? Dlaczego widzimy ile jakaś Osoba wnosiła do naszego życia, gdy już jej nie ma między Nami. To takie dziwne.

  Książkę czytałam cztery razy. Za każdym razem płaczę i mam te same myśli: Boże dziękuję za Mamę. Po przeczytaniu zawsze na Nią zerkam częściej niż zwykle, upewniam się, że na pewno jest. Po tej lekturze zawsze dostrzegam ile Mama robi w naszym Domu. Rozumiem znaczenie Jej słów, które często wypowiada: Jestem zmęczona tym wszystkim. Wciąż bieganina, załatwianie różnych spraw. Jedna Kobieta - sto tysięcy problemów.

  Tęsknie za Mamą. Tęsknie za Jej uśmiechem, którego ostatnio jest tak mało. Tęsknie za Jej ciepłem, którego nie potrafię sobie wziąć, choć wiem, iż mogę uczynić to w każdej chwili. Tęsknie za ciepłem Jej dłonie, której nie umiem objąć. Tęsknie za głosem, który jest najwspanialszą melodią. Tęsknie za biciem serca, które mnie uspokaja, pod którym byłam dziewięć miesięcy. Tęsknie za Mamą, choć jest tak bliziutko. Czasem dwa centymetry jest niczym dwieście kilometrów...

  Usłyszałam coś wspaniałego, coś co spowodowało szeroki uśmiech Serca.

Mama opowiadała pewnej Pani, jak było, kiedy wyjechałyśmy z siostrą na wakacje. Pierwszy dzień - był zachwytem, że ma się czas dla siebie. Drugi dzień - czegoś Mamie było brak. Trzeciego dnia, Mama odkryła, iż pustką w domu jest nasz brak. Naszych głosów, obecności. I ja miałam to samo. Po dwóch dniach tęsknota jest ogromna. A kiedy wreszcie po kilku dniach mogę dotknąć, przytulić Mamę, czuję, że żyję w Niej. Że jesteśmy jednością, że nie tylko nasze dusze, ale także ciała łączą się ze sobą. Czuję się wspaniale, kiedy Jej bezpiecznie ramiona mnie obejmują.

  Kocham Mamę - najmocniej na świecie. Kocham Mamę i choć czasem Jej nie doceniam, zatracam się w codzienności, Moje Serce krzyczy "Dziękuję!" Może często nie słyszę tego ja, ani Mama, ale ja wiem, że ten głos jest we mnie. Wiem to.

  Mama - to jest najwspanialszy prezent jaki mogłam dostać od Boga. Kobieta, której nie wymieniłabym na żadną inną.

 

Dla Mamy.

___

 

Pisane przy piosence:

Hoobstank "The reason"