"Po drugiej stronie lustra"

"Wyobraź sobie,że jest takie miejsce, gdzie spełnia się każde marzenie. W którym są wszystkie odpowiedzi... Myślisz, że go nie ma? Jest. W Tobie".

 

Tak, jest takie miejsce we mnie. Ale ja czasem boję się "przejść na drugą stronę lustra", w którym widzę swoją twarz. Wolę widzieć łzy, które spływają po twarzy, usta, które wypowiadają słowa cicho. Wolę stać i patrzeć, niż zbić po prostu zwierciadło, w którym widzę to, co z zewnątrz.  

Czasem pragnę wejść w siebie i tam zostać. Rozmawiać ze swoim sercem - długo i szczerze. Poznać siebie od początku do końca. Czasem mam wrażenie, że tyle mi gdzieś umyka. Jakieś słowa, które chciałam komuś powiedzieć, gesty, którymi pragnęłam przekazać cząstkę siebie drugiej osobie. Czasem mam wrażenie, że nie znam Siebie. Coś zagłusza moje wnętrze, moje pragnienia. Ucisza muzykę mojego Serca, a ja mam chyba słaby słuch. Im ciszej, tym bardziej się poddaję.

Dziwne, prawda?

Usłyszałam pytanie kierowane do całej grupy, do każdej indywidualności - Gdybyś mógł poprosić Jezusa o coś, co byś wybrał? Komputer? Pieniądze?

Dlaczego poczułam ostre łzy w oczach, które powstrzymać musiałam? Dlaczego pojawiła się ogromna tęsknota za Bogiem? Dlaczego pojawiło się pragnienie bycia w kościele - sam na sam z Jezusem? Dlaczego akurat wtedy? Kiedy siedziałam na sali gimnastycznej, z osobami, z kilku innych klas? Wypełnił się pierwszy dzień Rekolekcji. Nie wiem, dlaczego ani po co? Wiem jedynie, że to pytanie było mi potrzebne. Coś we mnie Krzyknęło. Moja Wiara, którą zagłuszyłam. Moje Serce krzyknęło, że ja chcę Przejrzeć! Niczym Ślepiec, który spotkał Jezusa i o to samo poprosił. Tak. Kiedy zadano Nam pytanie "O co byśmy poprosili" tylko to jedno słowo we mnie krzyczało - o Otworzeniu Oczu.

Tyle spraw mi umyka. Gdybym miała Większą Wiarę miałabym wszystko. Miłość, Przyjaźń, Zdrowie Duchowe. To jest przecież najważniejsze.

Chcę zostać Sama ze swoją Duszą. Chcę zostać na chwilę Sama z Bogiem. Chcę GO czuć. Tak jak kiedyś... Mocno. Najmocniej jak się da. Chcę chłonąć GO całą sobą. Chcę trwać w Jego miłości. I o to bym poprosiła Jezusa. O Przejrzenie.

Wiem, że On otwiera Oczy mojej Duszy i wskazuje mi Drogę. Może czasem wolę z niej zejść, bo tak wygodniej. Ale ja wiem, co Bóg mi ofiarował, wiem jakie jest moje powołanie. I chcę stać się Tym, kim zaplanował Bóg, żebym się stała. Nie zmarnuję Daru, który mi ofiarował. Chcę iść z Bogiem, bo wiem, że On mi pomoże. Muszę zacząć się modlić o Wiarę. Dużą wiarę...

... a wtedy spełnię się. Będę szczęśliwa naprawdę. Odnajdę Siebie. Poczuję Smak życie i odkryję jego sens. Spotkam Szczerą Miłość i Przyjaźń. Poznam odpowiedzi na pytania, które mnie męczą. Spełnię Marzenia.

Bo wiara jest czymś, co czyni mnie silniejszą. Jest światłem na drodze Ciemności. Jest Siłą! Miłością! Jest.

Muszę tylko rozpalić w sobie ogień, który obroni mnie przed złem, pomoże mi Pragnąć Boga. Chcę się w Niego zapatrzeć i żyć. Żyć godnie. Z moim Bogiem. Z Naszym Bogiem.

Chcę.

I wiem, że odkryję w pełni kim jestem, że odnajdę Siebie. I Bóg mnie wysłucha. Da mi to, czego pragnę... jeśli uzna, że jest mi to potrzebne. Będę uparcie broniła Swojego.

Zaufałam Mu. Właśnie teraz, jeszcze bardziej niż kiedykolwiek.

A Ty?