Wiem, że wszystko ma Sens.

  Siedząc w kościele, wsłuchując się w Słowo Boże, próbowałam zrozumieć wiele spraw. Próbowałam odkryć, co obecnie jest we mnie. Odnalazłam niekończące się Źródło Miłości, którego początek znalazłam w Eucharystii. Odnalazłam w sobie wielką siłę i mądrość, która pomogła mi odpowiedzieć sobie na ważne pytanie - co czuję?

  Moje życie, zmieniło się ostatnio. Nie, nie życie. Chwile, które właśnie nastąpiły. Ciąg dni nabrał innego znaczenia. Smutek, żal, krzyk serca, które błaga o pomoc, o chwilę zapomnienia. Nie znalazłam. Zamiast mojej upragnionej ciszy, Bóg postawił przede mną Trzy Osoby w potrzebie. Każda z Dziewcząt Inna wyjątkowa. Zaufały mi, wierząc iż pomogę. Temat śmierci, cięcia się, bezsensu. Pomogłam. Usłyszałam słowa podziękowania. Pomogłam Innym. Dlaczego zatem nie potrafię pomóc sobie? Zamiast upragnionego wyciszenia, znalazłam Trzy Serca, które potrzebowały ciepła i rady. Otrzymały to ode mnie. Nie będę ukrywała, iż rozwiązywanie problemów innych, wykończyło mnie. Czułam się słaba. Naprawdę słaba... Ale, kiedy przyjęłam Eucharystię, poczułam w sobie Wielką Siłę, Miłość, Nadzieję i Wiarę.

Bóg wysłuchał mojej prośby.

Czuję się lekko. I teraz naprawdę cieszę się i jestem w 100% dumna, że ktoś dzięki mnie zaczął się uśmiechać, rozpoczął walkę ze swoją słabością, uwierzył, nabrał siły. Czuję się wspaniale i jestem pewna, że chcę BYĆ psychologiem. Kocham to po prostu. Czuję całą sobą. Nie zmieni się to nigdy. Na pewno.

 

W kazaniu usłyszałam zdanie, które brzmiało mniej więcej tak:

Trudno jest nam dowartościować to, co zdobywamy z łatwością.

 

I ja zrozumiałam, że właśnie wszystkie przeciwności, które spotkałam na drodze do mojego Szczęścia, które mieszka tak daleko - pozwoliło mi Je dowartościować w pełni. I choć już go nie ma, bo przeminęło z Jego strony - wiem, że to było coś wspaniałego.

Jestem świadoma tego, że gdyby On mieszkał bliżej, między nami nie byłoby tak wspaniałej znajomości. Może nigdy bym go nie poznała? Może zrezygnowalibyśmy z siebie na samym początku? Jestem tego pewna. Odległość i Tajemnica, którą każde z nas było otoczone, spowodowało, iż staliśmy się Swoim Pragnieniem. Mimo wielu kłótni, sprzeczek i chwil, które zapowiadały, że wszystko się skończy - Byliśmy dla siebie, wierząc że Los skróci naszą odległość, że staniemy Twarzą w Twarz. Ja jeszcze w to wierzę, choć On powiedział, że "nie spełni tej obietnicy". Ale ja czuję coś innego. Tego nikt mi nie odbierze. Nikt!

Wiem, że Jego Nieosiągalność, to że nie mógł być w chwilach, kiedy tego pragnęliśmy sprawiło, że był dla mnie wszystkim. Pielęgnowaliśmy w sobie uczucia. Byliśmy dla Siebie. Byliśmy. Ja wciąż Jestem. I będę. Mimo że teraz Ktoś jest Obecny w moim życiu.

Oby przebił się przez moje wspomnienia i uczucia, które pozostały.

 

____

 

 Z okazji nadchodzących Świąt, życzę Wam kochani samych pozytywnych chwil. By Zmartwychwstały Jezus napełnił Wasze serca Miłością, Nadzieją i Wiarą. Życzę Wam spełnienia wszystkich marzeń, uśmiechu na twarzy i łez, które przyniosą ulgę. By Osoby, które są przy Was, były zawsze.

A w Lany Poniedziałek mokrych ubrań i dziecięcego Spojrzenia na Świat. Młodego ducha i kochających serc.

Wszystkiego Dobrego!