... nie chcę się rozsypać.

           Boję się, że...

 że jeśli ktoś mnie dotknie, rozpadnę się na tysiąc maleńkich kawałeczków. Rozsypię się jak rozerwane korale na panelowej podłodze. Każdy kryształ poleci w inną stronę i straci swą wartość. Nie będzie osobno lśnił w czerwcowym słońcu, nie uśmiechnie się do niego nikt, tylko usiądzie i zapłacze. Nie podejmie się próby zbierania, ponieważ sznureczek już się nie będzie nadawał.

 

 Więc lepiej mnie nie dotykajcie, bo ja nie chcę się rozsypać.

 Nie chcę by każda moja część zamieniła się w kryształową łzę, których nie będzie się dało stopić w jedną całość.

 Boję się, że rozsypię się naprawdę.

 Że nic po mnie nie zostanie.

 Snuję się jak cień, nie czuję, nie słyszę osób, które są gdzieś z boku.

 

 Chyba poczułam kogoś zbyt czułą rękę. Chyba ktoś przytulił mnie od tyłu i szepnął - co się stało?

 Po co?!

 Nie, już nie mam siły.

 Czuję się... jakby ktoś wyrwał mi marzenia z serca i schował. Jakby ktoś specjalnie odebrał moją nadzieję, zostawiając przeszłość od której uciekam.

 Och, dopadła mnie. Dopadła mnie i patrzy jak się męczę. Szyderczo się uśmiecha i kpi ze mnie.

 Wynocha!

 

 Nienawidzę was, wspomnienia.

 Nienawidzę tak bardzo, że aż boli.

 Kocham tak bardzo, że kulę się i płaczę, modląc się by sen stał się rzeczywistością.

 

 Nie chcę ich, ale z drugiej strony brakuje mi tego, co było.

 On znów śni mi się po nocach. Znów otwieram pamiętnik na stronach, gdzie jest go najwięcej. Wyjmuję list, który dostałam 30.07.2007 i opuszkami palców chwytam każdy jego dotyk.

 Dlaczego odszedł?! Dlaczego zniknął?! Dlaczego mnie zostawił?! Czy nie wie, że ja go potrzebuję... Dlaczego nie słyszy mojego wołania?!

 Może wyjechał jak mówił...

 Gdzie On do cholery jest?!

 

 Wróć, proszę Cię...

 Bez Ciebie się kurczę do rozmiarów łebka od szpilki.

 Bez Ciebie się rozpadam i staję się kurzem na moich meblach.

 Do Ciebie porównuję każdego Chłopaka.

 Oszalałam.

 Ale to Twoja wina.

 

 "Tęskniłem za Tobą." Och, Kochani, żebyście wiedzieli jak On to cudownie napisał. Jaki wspaniały dreszcz poczułam...

 A za chwilę.. a za chwilę zniknął.

 ... a ja razem z nim.

 

/13.06.2008/

_____

 

 Zakończenie o 17.

 16:30 zbiórka pod szkołą.

 Ostatnie wspólne zdjęcia.

 Ostatnie uśmiechy kierowane do siebie.

 Ostatnie spojrzenie w oczy.

 Żałuję, że to już...

 

 Nie czuję 'powagi' tego dnia.

 Jeszcze nie dociera do mnie, że za dwa miesiące zmieni mi się otoczenie.

 Dlaczego niektóre osoby nie mogą pójść ze mną dalej?

 Dlaczego nie będzie przy mnie De. ?

 

 

 Ł. przesadził.

 

/19.06.2008/