Jeśli Ty, to i ja.

Daniel Bedingfield - Never Gonna Leave Your Side

 

  Stanęła po drugiej stronie metalowej barierki. Zacisnęła sine od mrozu palce na pręcie i spojrzała w dół. Czarne z żalu tęczówki otaczały ciemną otchłań źrenic. Obojętna na wszystko gładka przestrzeń kusiła, by przedrzeć ją, rozkołysać, tchnąć w nią życie płacąc najwyższą stawką. Spoglądała w dół, zagłuszając wirujące myśli i złudne nadzieje siedzące obok, na barierce. Machając wesoło krótkimi nóżkami szeptały, co może zyskać skacząc. Po drugiej stronie ogromna wiara przypominała jej, ile straci.

  - Jeśli skoczysz, ja też – szepnął cicho, opierając się o kolumnę. Obracał w dłoniach zapalonego papierosa. Obserwował jej wygięte, pełne niezdecydowania ciało. Przeszywał ją zielonymi tęczówkami, próbując odczytać jej myśli i zamiary.

  - Nie odważysz się – odparła, oddychając głośniej.

  Nie spodziewała się nikogo. Była pewna, że jedyną osobą, która zdecydowała się przyjść na spektakl z nią w roli główną, jest obumarłe niebo, od którego odwróciły się nawet gwiazdy.

  - Udowodnić ci, że się mylisz? – podszedł bliżej. Stanął koło niej. Jego dłoń dotknęła jej zimne palce. Uniosła zdumione spojrzenie. Niedopałek zawirował i spokojnie opadał w dół.

  - Nie – szepnęła cicho, przesuwając rękę o kilka milimetrów w bok.

  Mężczyzna oparł się o balustradę, złączył przed sobą dłonie. Spojrzał z wrodzoną nonszalancją w bok, prosto w jej ciemne tęczówki, na których dnie tańczyła samotność.

  - Uważasz, że jestem słabszy? – uśmiechnął się, sięgając do kieszeni po kolejnego papierosa.

  - Uważam, że nie powinieneś tego robić.

  - Dlaczego?

  - Bo to głupie.

  - To dlaczego teraz zastanawiasz się, czy skoczyć, precyzyjnie starając się określić dzielącą cię odległość od dna.

  - Nie twoja sprawa! – warknęła cicho, patrząc w jego rozbawione spojrzenie. Gdyby chociaż dojrzała w nich ikrę przerażenie, może zdołałby zawrócić, stanąć po tamtej stronie barierki. Może gdyby nie dojrzała w nich radości, powodu do śmiechu – poprosiłaby go, żeby jej pomógł, bo tak bardzo się boi.

  - Nie chcę być świadkiem morderstwa.

  - To odejdź!

  - Nie mogę – uśmiechnął się szeroko.

  - Bo?

  - Jesteś zbyt piękna, gdy się boisz, żebym zrezygnował z tego przedstawienia.

  - Popatrz na mnie z dołu! - krzyknęła, zaciskając mocniej palce na barierce. Przylgnęła do niej mocno. Głos wiary i złudzeń przycichły, ale czuła ich skupione spojrzenia na sobie. Oczekiwanie narastało z każdą chwilą. Walka o życie wciąż pozostała nierozwiązana.

  - Skocz.

  - Nie rozkazuj mi!

  - Więc weź mnie za rękę.

  - Nie lubię, gdy ktoś pali.

  Wyrzucił papierosa i wyciągnął ku niej dłoń. Spojrzała w dół, a potem przeniosła spojrzenie na jego palce. Uśmiechnął się. Mimo że w jego oczach wciąż iskrzyło rozbawienie, w kącikach jego ust przysiadła czułość i strach. Odkręciła głowę. Spojrzała ostatni raz w dół. Żarzący się jeszcze papieros dołączył do swojego poprzednika.

  - Nawet papierosy mają swoją drugą połówkę – powiedział, jakby czytał w jej myślach.

  Spojrzała na niego z ufnością. Odwróciła wzrok od szukającej przygód tafli wody. Nie czuła się gotowa, by dostarczyć jej rozrywki.

  Wtuliła się w jego ramię. Objął ją szczelnie i głaszcząc po włosach, szepnął:

  - Skoczyłbym za tobą. O niektórych walczy się do końca.

  - Nawet nieznajomych?

  - O ciebie zachciało mi się powalczyć.

  - Skoczyłbyś…?

  - Dwa razy.

 

    *

  mam ochotę na szczęśliwe zakończenia.

  zrobiło się źle.