Dobra Wróżko!

  Dobra Wróżko!
  Wiele dziewczynek pisze listy do Świętego Mikołaja, zapominając, że Ty także spełniasz życzenia. Masz piękną sukienkę i cudowną różdżkę, która pomaga Ci ofiarowywać innym szczęście.
  Ostatnio z nieba spadają okruszki białej czekolady. Stojąc w mlecznym puchu, wystawiam twarz do nieba i otwieram buzię, by złapać na język kilka gwiazdek słodkiej rozkoszy. Mama pewnie bałaby się, że rozboli mnie gardło, ale to nieistotne. Jestem już dużą dziewczynką i umiem o siebie zadbać, co nie zmienia faktu, że bardzo lubię tę troskę o mnie i strach, że coś mi się stanie.
  Niedawno spędziłam Sylwestra i rozpoczęłam Nowy Rok. Wydawało mi się, że będzie inaczej, właściwie wszystko poszło nie tak, jak zaplanowałam. Ale to nie znaczy, że było źle. Było wyjątkowo i inaczej. W tę wyjątkową noc, podczas której przełożyłaś zapisaną kartę i pokazałaś mi nową, białą - wypełniłam swoje serce wieloma uczuciami. Dużo się śmiałam. W czekoladowych płatkach tańczyłam ze swoją przyjaciółką i przytulając się do niej, obserwowałam magiczne fajerwerki, które rozświetliły noc. Czułam się bezpiecznie i wyjątkowo. Pierwszy raz spędziłam z nią Nowy Rok od początku do końca i wcale nie żałuję, choć tak bardzo pragnęłam zostać w swoim łóżku.
  Pierwszy dzień stycznia spędziłam ze swoją siostrą i jej chłopakiem. Byłam z nimi na kuligu. Urozmaicił mi te kilka godzin słodki uśmiech pewnego chłopaka. Wiem tylko, że nazywa się Rafał i chyba nie potrzebuję wiedzieć więcej. Miał naprawdę piękny uśmiech, którym mnie zaczarował. Wróciłam do domu cała mokra i zmarznięte, ale cieszyłam się z tego.
  Nie będę Ci pisała, Dobra Wróżko o ubiegłym roku, choć działo się wiele. Cieszę się, że Nowy Rok spędziłam z pewnym imieniem na ustach i Jego głosem w słuchawce. Dzwonił do mnie. On i Aneta, i mama, i dostałam wiele, innych życzeń. To była naprawdę magiczna noc.
  Piszę do Ciebie, ponieważ czuję się tak źle. Moje serce napełnione jest miłością. Moje serce pragnie poczuć ten dreszcz przy wypowiadaniu na głos uczucia. Wczorajszą noc spędziłam na rozmowie o nim, z sercem rozkołatanym, pełnym wątpliwości i pragnień. Chciałabym mu powiedzieć o tym wszystkim, co jest we mnie, ale nie chcę go stracić. Nie umiałabym być bez Niego. Nie wyobrażam sobie siebie bez Jego obecności. Wczoraj ktoś zapytał się mnie Czy jestem gotowa?. Zamarłam na chwilę. Ale na pytanie nie odpowiedziałam. Z jednej strony jestem, z drugiej tak bardzo się boję. Dlatego poczekam do czerwca 2011. Umówiliśmy się, że wtedy powiemy sobie o wszystkim i odpowiemy sobie na każde pytanie. Wytrzymałam tyle czasu, więc wytrzymam jeszcze dłużej, choć czasem boli mnie ciało z tej miłości.
  Dobra Wróżko, proszę Cię o wiarę i nadzieję. O miłości chyba też, ale wiem, że to Ona wybierze sobie czas. Proszę Cię o wytrwałość w tym nowym roku i odwagę, bym realizowała się i spełniła swoje cele, a także marzenia. Proszę Cię także o nieustającą miłość do słów, choć jestem pewna, że ona nigdy nie przeminie. Podaruj mi, proszę, tysiące pomysłów i obraz bohaterów, których życie zechcę opisać. I o szczęście dla moich najbliższych. Bez nich nie ma mnie. Potrzebuję ich i pragnę ich wolności w uśmiechu.
  A na koniec proszę Cię o odwagę i siłę dla Niego. I szczęście, które niekiedy się od niego odwraca. Proszę Cię w jego imieniu o wytrwałość i natchnienie, i o sprawność w znajdowaniu rysunków, które mógłby uwiecznić na kartce. Podaruj mu obraz miliona kolorów, by zawsze miał chęć rysować. Jest naprawdę w tym doskonały. Daj mu przyjaciela, który nigdy go nie zostawi i miłość, kiedy będzie jej naprawdę potrzebował.
  Ściskam Cię mocno Dobra Wróżko i wierzę, że mnie wysłuchasz. Może nie dziś, ani za miesiąc, ale kiedyś. Przed nami całe życie.

Ilona

***

Najważniejsza była dla niej jego obecność. Cokolwiek się w tym zawierało. Chciała go przyjąć, bez względu na to, czy składał się z samych wad, czy zalet. Bez względu na to, czy brał ją pod uwagę snując marzenia. Potrzebowała go i nie umiała z tym walczyć. Stał się jej całym światem. Wypełnił ją od środka i teraz każda jej cząstka pragnęła go. Był fundamentem jej istnienia, bez którego zachwiałaby się cała budowla, którą tworzyła.

przepraszam za nieobecność.