Sylwestrowe wspomnienia. Banalna notka.

 - Dzieci za chwilę witamy nowy rok - wejście cioci do pokoju. Przemilczę te dzieci. :)

 - Ja ce jeszce ampana - wyciągnięty kieliszek Julki w moją stronę kilka sekund po północy, kiedy wypiła kilka kropel szampana, którego dostała wcześniej. Upominała się jeszcze dwa razy. Za trzeciem, dostała wodę i chętnie wszystkich częstowała, twierdząc, że jest wyśmienity.

  Julka robiła zdjęcia [niefortunnie strzelając sobie lampą prosto w oko], piła szampana, płakała przez 40 min [zmęczona swoim histerycznym wrzaskiem, przegrała walkę i ufnie wtuliła się w mamę], oglądała fajerwerki w moich ramionach. Nie ukrywam, że się wystraszyła, kiedy jeden z sąsiadów Pau. puszczał je po ziemi. Julka wróciła do domu i bawiła się zimnymi ogniami; bawiła się na komputerze w literki [Word] i kółka [Paint]. I zasnęła po drugiej, kiedy tylko wsiedliśmy do samochodu.

  Dominika, Hubert i ja - spędziliśmy razem wspaniałe chwile. W ich spojrzeniach odnalazłam nadzieję na cały nowy rok. Mimo lęków Huberta, że będzie straszny ze względu na LO za kilka miesięcy - bawiliśmy się świetnie. Chyba każde z nas otworzyło serca na nowe chwile. Rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym. Było cudownie. Po prostu.

 Po północy usłyszałam głos Dedziaka [Mojej najdroższej Dominiki] i Pau. Przed trzecią [?] zadzwonił Mariusz. Kocham ich. Z całego serca, z całej duszy.

  Mama kilka sekund po północy, powiedziała, że mnie Kocha. Ja ją też. Bardzo. Julka wszystkich całowała, choć nie za bardzo orientowała się jaki mamy dzień. I usilnie szukała prezentu pod choinką.

 

  ***

 

  otworzyłam swoje serce. Czuję, że rok 2009 będzie wyśmienity jak Julki woda w kieliszku. Czuję, że spełnią się moje pragnienia i uda mi się spełnić moje postanowienia. Będę walczyła o każdą sekundę mojego szczęścia. Będę walczyła zawzięcie. Nauczę się wielu nowych rzeczy i docenię przeszłość. Pogodzę się z nią, jak tego życzył mi Mariusz. Pogodzę się z tym, co było i co odeszło. Nowy rozdział, nowa ja.

  Nakupuję sobie spódnic i odzyskam lato w zimę. Kocham spódnice - cóż mogę poradzić na to? ;)

  Będę zachwycała się wszystkim, czym się da. Docenie to, co posiadam. Czasem zboczę z mojej drogi i mój zapał się wyczerpie - ale to dobrze. Będę miała jeszcze więcej motywacji.

  o!

 

    Ogórek:

 Aby ruszyć w przysłość, trzeba rozliczyć przeszłość. Po przeczytaniu tego listu mam nieodparte wrażenie, ze przyszłość właśnie stanęła dla Ciebie otworem...